FINAL CHAPTER
[Identically Loving You]
Unicode -
ချူးဆော့ပွဲတော်ကာလရဲ့ ပိတ်ရက်တစ်ရက်မှာ ဂျောင်ဂုက ကျွန်တော့်ကို သူ့အိမ်ရှိတဲ့ ဂယောင်းဂီစီရင်စု၊ ဆူဝမ်မြို့ဆီ အလည်ခေါ်လာခဲ့တယ်။ ဒါက အလည်အပတ်ခရီးဆိုတာထက် သူ့မိဘတွေကို ဂါရဝပြုဖို့ဆို ပိုမှန်ပါလိမ့်မယ်။
ရိုးရာဝတ်စုံကိုယ်စီဝတ်ထားတဲ့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ဟာ လက်ထပ်ခါနီး မင်္ဂလာသတို့သားလေးတွေလို့ စိတ်ကူးယဥ်ပြီး အပြုံးတွေကိုယ်စီနဲ့ပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဒီအပြုံးတွေဟာ ဂျောင်ဂုအတွက်တော့ ကြာရှည်မခံခဲ့ပါဘူး။
သူ့အိမ်ရှေ့အရောက်မှာ သူ့မျက်နှာက ချက်ချင်းတည်သွားခဲ့ပြီး မျက်ဝန်းတွေကလည်း စိုးရိမ်မှုတွေလွှမ်းမိုးလာတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်မျက်နှာကို တစ်ချက်စောင်းငဲ့ကြည့်အပြီးမှာ သူ့မျက်နှာက ခပ်ယဲ့ယဲ့ကလေး ပြန်ပြုံးလာခဲ့တယ်။
" အိမ်ထဲရောက်လို့ ဘာတွေပဲဖြစ်လာပါစေ ကိုယ့်လက်ကိုတွဲပြီး အရာရာကိုရင်ဆိုင်ပေးနော်။ ဘေဘီ ကိုယ့်အနားမှာရှိမှ ကိုယ် သတ္တိတွေရှိနေမှာ "
ခြံတံခါးဘဲလ်ကို မနှိပ်ခင်မှာ ဂျောင်ဂုက ကျွန်တော့်ကို အလေးအနက် စကားဆိုရင်း ကျွန်တော့်လက်ကိုလည်း ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လာတယ်။ စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်ဟန်နဲ့ သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ ဂျောင်ဂုက ခြံတံခါးဘဲလ်ကို နှိပ်လိုက်တယ်။
" အဖေနဲ့အမေ သား အဖေနဲ့အမေ့ကို ကန်တော့ချင်လို့ အိမ်ပြန်လာတာပါ။ သားတို့ကို အိမ်ထဲဝင်ခွင့်ပြုပါနော် "
smart bell ကနေတစ်ဆင့် ကျွန်တော်တို့ကို လှမ်းမြင်နေရမယ့် သူ့မိဘတွေကို ဂျောင်ဂုက တောင်းပန်တိုးလျှိုးသလို လေသံနဲ့ စကားဆိုလိုက်ပေမယ့် တစ်စုံတရာ တုန့်ပြန်လာတာမျိုးမရှိခဲ့ပါ။ ခြံတံခါးကလည်း ပွင့်မလာခဲ့တာမို့ ဂျောင်ဂုလည်း ဝမ်းနည်းသွားပုံရတယ်။
" အဖေက အခုထိ စိတ်ဆိုးမပြေသေးဘူး ထင်တယ်။ အမေကလည်း အဖေ့ကို မလွန်ဆန်ရဲဘူးဆိုတော့ "
YOU ARE READING
Rain On Me (Completed)
Short Story🏅Best Fiction Award (Eden Contest) မိုးတဖွဲဖွဲရွာတဲ့ နေ့လေးတစ်နေ့မှာ ကျွန်တော့်ဘဝရဲ့ ပထမဆုံး သူငယ်ချင်းနဲ့ ဆုံတွေ့ခွင့်ရခဲ့တယ်။ နောက်တော့ သူက ကျွန်တော့်ရဲ့ ပထမဆုံးချစ်သူဖြစ်လာခဲ့ပြီး မိုးရာသီဇာတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ် ဖြစ်တည်လာခဲ့တယ်။
