Önceki akşam ailenle büyük bir kavga etmişsin ve kriz geçirmişsin.
Sabah okula moralin bozuk bir şekilde gidiyosun sorana oturuyosun ve başını masaya koyup hiç kaldırmıyosun.yakın arkadaşların ne olduğunu soruyor ,yok bişey diyorsun ama onların sana inanmadığı belli,umursamıyorum.sonraki tenefüs o yanına geliyor,eliyle saçını dağıtıyor.sen başta erkek kankan sanıp " (ismi) git başımdan bişeyim yok " diyosun.
O hafif kıkırdıyor.
" Ben (ismi) değilim ama ,senin bişeyin olduğu çok belli" diyor.
Sen yavaşça doğruluyorsun.
Gözlerin kıpkırmızı olmuş yanakların ve burnun sessiz sessiz ağlamaktan kızarmış.
Senin o halini görünce bileğinden tutuyor ,sen ne kadar karşı koysanda gücün ona yetmiyor.seni yangın merdivenlerine sokuyor ve kapıyı kapatıyor.
Sen ona gitmek istediğini söylüyorsun.
Aşağıdaki kapıdan geçmek için merdivenlere yöneldiğin sırada seni kolundan tutuyor ve kendine çekip sarılıyor.sen bir an donup kalıyorsun ama sonra kendini tutamayıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlıyorsun o,
"Ben tatlı prensesim,o güzel canını neye bu kadar sıktım bilmiyorum ama hiç birşey senin o göz yaşlarından değerli değil benim için,sorun neyse belli ki konuşmak istemiyorsun. Konuşmak zorunda değilsin ama böyle kendini yemek zorunda da değilsin. Sorunu anlatsanda,anlatmasanda ben hep yanındayım.her anında" diyor ve yanağınanyeni ulaşmış göz yaşını öpüyor.
Bu sefer sen ona boğacakmoş gibi sarılıyorsun ve fısıldayarak "seni seviyorum..." Diyorsun oda "ben seni seviyorum prensesim.." diyor ve burnundan öpüp güç vermek ister gibi gülümsüyor.
Alt katın yangın merdiveni den çıkıyorsunuz ve sınıfa giderken kol kola girmişsiniz sen kafanı onun omzuna yaslamışsın..
( Nadir atabildiğim için attığında uzun uzun atıyorum.umarım okumaya üşenmezsiniz)
{Bide saçlarımı kestirdim sizce yakışmışmı?}
