Bölüm 27

5.6K 291 98
                                    

Aşağıya indiğimizde direk yemek odasına geçmiştik.

Çok açım amk.

Poyraz abim  ve Rüya yan yana oturmuştu ve Poyraz abim ne bulsa sevgilisinin tabağına dolduruyordu.

Aşk böceği olmuş.

Yani kıskanmadım değil kimse bizim tabağımızı öyle doldurmadı.

Dert ettiğin şeye bak Eyüp doldurur senin tabağını sen iste yeter 

Hay ben seni...

Abimler anlamış gibiydiler ama annem ve babam şaşkınca Poyraz abime bakıyorlardı.

Rüya domatese döndü yaa baksana 

Rüya'nın haline alttan alttan sırıttım.

Abimin böyle davranması onu utandırmıştı.

Daha fazla kimseyi gözetlemeden yemeğime odaklandım.

...

Yemekten sonra babam önemli bir konu konuşacağını söylemişti.

Hepimiz onun için salondaydık.

"Kızlar nasıl başlayacağımı bilmiyorum"

Babamın konuşmasıyla tüm dikkatimizi ona verdik.

"Ne oldu baba"

"Kızları evlatlık alırken sorun çıktı"

"Ne sorunu Hakan amca" Rüya sormuştu hepimiz merakla babama bakıyorduk.

"Rüya'nın ailesine bu durumla ilgili yazı gitmiş ve onlar bu durumu kabul etmemiş bundan dolayı dosya iptal oldu."

(Böyle bir şey var mı bilmiyorum sadece uydurdum sonra bazıları çıkıp böyle bir şey yok diye saçma sapan konuşup aptallık yapıyor)

 Rüya babamın dediklerinden sonra kaşlarını çatmıştı.

"Ne yani baba alamıyor muyuz kızları"

"Boş versene Sena zaten burada reşit olmamıza ne kaldı. Ailem adına da özür dilerim , kızlar belki siz gerçekten istiyordunuz ama yine her sefer yaptıkları gibi bir mutluluğu çok gördüler bana"

Rüya sinirle konuşup salondan çıkmıştı.

Poyraz abimde hemen peşinden gitmişti.

"Kızlar sizde benim kızlarım gibisiniz istediğiniz kadar burada kalabilirsiniz bir şeye ihtiyacınız olduğu zaman hemen bize söyleyebilirsiniz çekinmeyin sakın , yoksa çok kızarım."

Babam kızlarla konuştuktan sonra kızlar babama her şey için teşekkür etmişlerdi ve beraber salondan çıktık.

Rüya'nın yanına gitsek iyi olurdu.

Rüya ve Poyraz abim bahçede birbirlerine sarılmışlardı.

Kızlarla beraber yanlarına gittiğimizde Rüya'nın ağladığını gördük.

Abim bizim gelmemizle bizi yalnız bırakmıştı.

"Güzelim niye böyle yapıyorsun üzme kendini"

"Sena yine yaptılar yapacaklarını madem beni bu kadar önemsiyorlardı neden bıraktılar yetimhaneye cidden çok yoruldum. Pişmanım diyorlar ama hala beni geri almaya kalkışmadılar hani nerede madem pişmanlar niye beni o cehennemden almıyorlar. Siz varsın yetimhanede iyi ki de varsınız siz de olmasaydınız ben düşünemiyorum ama bende anne ve babamla mutlu bir şekilde yaşamak isterdim."

Rüya hem konuşuyor hem ağlıyordu.

"Hah özürleri kabahatlerinden büyük neymiş çocuk istemiyorlarmış ben istenmeyen çocukmuşum ama onları affetmemi istiyorlar söyle Sena nasıl affedeyim he , Afra senin baban çıkıp gelse beni affet dese affeder misin? Susarsınız işte böyle ben onları affetmek için her bir yolu denemeye çalışıyorum ama onlar her yolu kapatıyorlar."

Mafya Mı ¿Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt