Chapter 10

637 23 2
                                    

Chapter 10

My forehead crest while looking at Zyair's face. He looks like hell because of the dark spot under his eyes. Ang laki ng eye bags niya. I gasped and let out a deep sigh. Natutulog pa ba siya niyan? Parang hindi eh. Para siyang zombie ang kaibahan lang ay siya may utak iyong zombie black out.



"What happened to you? You looks like a walking zombie. Natutulog ka pa ba?" I asked him. I crossed my hands over my chest and raised my left eyebrow.

"You did this to me," he murmured.

"What? I didn't hear you."

"Ang sabi ko ikaw ang may gawa nito sa akin. Hindi ako makatulog dahil sa iyo. The moment I close my eyes, your image— face always interrupt..."

I gasped. What the! Bakit kasalanan ko kung hindi siya makatulog? Hawak ko ba ang kama at kobre niya? Hindi naman kaya bakit... bakit niya sinasabi na kasalanan ko? Parang kasalanan ko pa talaga?

"Ako?" Hindi makapaniwalang tanong ko habang tinuturo ang sarili. "Anong ginawa ko sa 'yo? Sabihin mo nga sa akin, Zyair. Ano ba talaga ang nangyari sa 'yo? Bakit nandidilim 'yang ilalim ng mga mata mo? Nagda-drugs ka ba?"

His eyes widened. "What? Are you out of your mind, Alora? I'm not taking drugs. Why would I use drugs if I am already addicted to you?"

I laughed. "You must be insane."

He frowned. "Kasalanan mo ito."

Iyong pagtawa ko kanina ay napalitan agad ng pagkainis. Nakataas ang kanang kilay kong nakatingin sa kaniya. Paano ko naging kasalanan? Sabihin niyo nga?

"Bakit naging kasalanan ko aber?!" singhal ko sa kaniya.

"Ah basta kasalan mo." Paninisi pa nito sa akin.

Aba't siraulo ang lalaking 'to. Wala nga akong ginawa sa kaniya tapos kasalanan ko? Abnormal talaga.

I rolled my eyes. "What did I do you then?"

"Hindi mo ako pinatulog."

Napaawang ang labi kong nakatingin sa kaniya. What did he just say? Hindi ko siya pinatulog? Nasa akin ba ang kama niya? Dafuq!

"Nasa akin ba ang kama mo para hindi ka makatulog." It wasn't a question, it was a statement. "Hindi ko hawak ang higaan mo kaya huwag ako sisihin mo."

"You took my sense, Alora. I can't sleep because you always invading my mind. The moment I close my eyes I always saw your angelic face. I can't sleep because of you." Tila may panunumbat ang boses niya kaya mas lalong tumaas ang sulok ng kilay ko. "Bring back my sense, Alora. You've took it and give it back!"

Grabe siya! Ngayon kasalanan ko kung bakit hindi siya makatulog. Kasalanan ko ba kung palagi niya akong inii— ano daw? Bakit naman niya ako iniisip?

My forehead wrinkled as I stared him. I was breathing sharply because I don't know what to say. Is this a love confession? Well kung love confession ito ay hindi pa ako handa. I'm not ready to accept his love to me. If he had a crush on me, it's okay but I can't do anything in return.

"Now tell me, who at fault?" he asked, breathy. 

"Go home and then take a nap. Let's just talk when you are sobber and when you have enough sleep," mahinang usal ko sa kaniya.

He leaned closer to me. "I can't sleep without telling this to you..."

"Stay away from me. I'm not comfortable with this," I uttered. I tried to push him away and stepped away but he move closer to mine and corner me on the wall.

SLS #1: No Boyfriend Since Break ✔️Where stories live. Discover now