ငါလေးကတာဝန်ကျေတဲ့ဇနီးလေးနဲ့မေတ္တာရှင်မိခင်ဖြစ်လာတယ်[ဘာသာပြန်]

*64* ဘာလို့အူတက်ပြီးမသေသွားသေးတာလဲ

အသံလာရာကို ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ထိုတပည့်က ပြီးခဲ့တဲ့လဝက်လောက်က ကောင်းချီးဆယ်ဖြာဆိုင်မှာ သူ့ကို အပျက်လို့ပြောခဲ့တဲ့သူဖြစ်နေသည်။

မုန့်ဟွာ သူ့သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲကနေပြီး တိမ်ဝိညာဥ်ကျောက်တုံး သေတ္တာ၂၅လုံးကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး စားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်။
"ဘယ်သူက ဒါတွေကိုယူချင်တာလဲ"

ထိုသူက သူနဲ့ပြဿနာတက်ဖူးတာကြောင့် အချိန်မရွေး သူ့စကားသူပြန်ရုတ်သိမ်းသွားပြီး ရောင်းဖို့ငြင်းဆိုနိုင်သည်။ ဒါကြောင့်သူငြင်းဖို့အခွင့်အရေးတောင် မရနိုင်အောင် တိမ်ဝိညာဥ်ကျောက်တုံးသေတ္တာတွေကို သူ့သိုလှောင်လက်စွပ်ထဲကိုအမြန်ကောက်သိမ်းလိုက်တော့သည်။

သူ့လက်စွပ်လေးသူ ပျော်ရွှင်စွာနဲ့ ထိကြည့်နေလိုက်သည်။ ရှေးခေတ်မှာ ပါဝင်ပစ္စည်းတွေက ပေါများလွန်းလှတာကြောင့် သူလိုချင်သလောက်ကိုသူစုဆောင်းနိုင်သည်။

ဒါတွေကိုဝယ်တဲ့သူက ရုန်ယိဖြစ်နေတာကြောင့် မုန့်ဟွာမှာအံ့အားသင့်သွားရသည်။ သူကနှာခေါင်းရှုံ့ကာပြောလိုက်သည်။
"ဝိညာဥ်သွေးကြောတောင်မရှိတဲ့ အသုံးမဝင်တဲ့အရှုံးသမားကလည်း ပါဝင်ပစ္စည်းတွေဝယ်ချင်တာဘဲလား..ရယ်စရာကောင်းလိုက်တာ "

ရုန်ယိ ပြန်ပြောလိုက်သည်။
"ဒါဆိုလည်း မင်းဘာလို့အူတက်ပြီးမသေသွားသေးတာလဲ"

မုန့်ဟွာရဲ့ မျက်လုံးတွေ အနည်းငယ်ကျဥ်းမြောင်းသွား၏။

တိမ်ဝိညာဥ်ကျောက်တုံးတွေက တန်ဖိုးမရှိဘူးလို့ပြောခဲ့တဲ့ တပည့်ကမေးလိုက်သည်။
"အစ်ကိုမုန့် သူကဘယ်သူလဲ"

သူ ကျိုရွှီဂိုဏ်းကိုဝင်ရောက်လာတဲ့အချိန်မှာ ရုန်ယိက ယင်အိမ်တော်ကိုလက်ထပ်ပြီးသွားပြီဖြစ်၏။ ဒါကြောင့် တပည့်အများစုက ရုန်ယိကို တစ်ခါမှမမြင်ဖူးကြပေ။ သူ့ရဲ့ ဂိုဏ်းတူမောင်နှမတွေကသာ သူ့ကိုမြင်တွေ့ဖူးကြတာဖြစ်သည်။

မုန့်ဟွာ ကောင်တာနောက်က မိန်းကလေးတပည့်တွေကိုကြည့်လိုက်ပြီး
"တုန်ဟွမ်တို့ ခဏခဏပြောနေကြတဲ့ ဆရာဦးလေးရုန်လေ"