Hayatımın düzene girdiğine neredeyse inandığım vakitteydim. Resmen iş sahibi olmakla kalmadım, zengin olmuştum. 400 dolar diye düşünmeyin.. ne yazık ki Türk parası değersizleştiği için çok büyük bir miktardı benim için.
İşin yokken tecrübesiz olarak girdiğin bir yerde.. ne bileyim.. bana iyi geldi.
Annem Semih Bey'i allayıp pulladı. Adamı baya sevdi, çayını çorbasını eksik etmezken Enes biraz uyuz oldu. Yemin ederim, gram umursamadım.
İşsiz kaldım diye triplere giremeden talih kuşu anlıma konuverdi. Hayat işte..
"Sanem valla, anlamadım bende. Hâlâ şüphelerim var ama. Yarın bakacağım. Gözüm tutmazsa gitmem."
"Aynen, biraz tuhaf olmuş," dedi şüphelenerek. Benim kadar şüpheliydi. Hatta benden daha fazla. O yüzden.. "Kendine dikkat et. Öyle kıyıda köşede ofis falansa girme sakın içeri. Tamam mı?"
Başımı salladım, görmeyeceğini hatırlayınca, "Tamam Sanem, şimdi kapatmam lazım. Banyo etmem gerekiyor," dediğimde, "Görüşürüz," demişti. Telefonu kapatıp yatağın üzerine uzandım.
Semih Ağca ne iş?
Diğer derginin sektörde batmasını isteyenlerin olması beni şaşırttı doğrusu. Ben öylesine bir sinirle demiştim işte..
Aman neyse. İşime bakarım ben.
☆
İlk iş günü heyecanı diye bir gerçek var.
Gireceğin ortamı bilmezsin, insanları tanımazsın, yapacaklarından korkarsın ve en önemlisi iş yerinde tutunmaya çabalarsın.
Bu durum üzücü. Bir evde çoğu kişi çalışmazsa yaşam sıkıntıları baş gösteriyordu ne yazık ki. Annem heyecanlanmıştı en az benim kadar. Küçük yılan Enes, bugün okula gitmedi ve beni uğurladı. İnanıyor musunuz, bana şans bile diledi.
Bir de şey demişti ne alakaysa..
Kraliçe kralına çok yaklaştı..
Çocukları anlamak zor olduğu için umursamadım. İnsanların tuhaf bakışları adı altında plazaya bakıyordum merakla. Gerçekten bir plazadaydı ofisleri. Diğerlerinden daha prestijli olup neden onlarla uğraştıklarına anlam veremedim doğrusu.
Çok saçmaydı bana göre. O derginin, bu derginin yanında şansı yoktu.
İçeride kart okutmam istendiğinde yeni olduğumu söyleyip Semih Bey'in adını verdim. Bana eşlik etti güvenlik. On yedinci kata kadar birlikte yürüdükten sonra insanların tuhaf bakışları eşliğinde devam ettim. Çirkin mi giyinmiştim? Yürüdükten sonra arkamdan gelen gülme sesleri iyice rahatsız ettiğinde odanın içerisine geçmemi söyledi güvenlik.
"Birazdan sizinle ilgileneceklerdir, iyi günler."
"Çok teşekkür ederim." Güvenlik gittiğinde odanın içerisinde bir sağ bir sola yürüdüm.
İçeriye genç bir adam girmişti. Çalışanların çoğunluğu erkekti anlaşılan.
"Hoşgeldin, sen Aslı olmalısın."
"Aslı Kaya ben," dedim elimi uzatarak. Beni dışarıya yönlendirdi. Ofis içinde geziniyorduk o sırada.
"Aslı dememde bir sorun yoktur umarım. Aslı ben derginin düzeninden sorumluyum. Genel olarak köşe yazılarını olması gerektiği gibi düzenleyip baskıya gönderiyorum. Senin genel olarak işini anlatmaya gelirsem.. köşe yazarlarımız her hafta kendilerine verilen gündem olayları eleştiren yazılar yazmaktadır. Bu yazıları yazarken tarafsız olmaya, üçüncü kişi tarafından yazıldığını unutmaman gerekir. Ekibimiz küçük ama çok güçlü."
