şimdi onun kalçalarını tutuyor ve onu kendine çekiyor.
dudaklarını öpüyor, kulağına bir şeyler fısıldıyor ama ben duyamıyorum.
uzaklaşıyorlar, kör oldum sanıyorum ama gözden kaybolduklarını görebiliyorum.
kör olmayı diliyorum, bunları görmek istemiy...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
[acımı hafifletmem için senin de ortak olman gerekiyordu, üzgünüm]
Özlem o kadar ağır geliyordu ki, Jimin bir türlü kalkmak istemiyordu ait olduğu yerden. Aylardır hasret kaldığı bedeni bulmuşken, kolaylıkla bırakmak da istemiyordu.
Lakin istemeyerek de olsa durmak zorunda olduğunu biliyordu. Aynı zamanda yapması gereken bir açıklama olduğunu da biliyordu küçük olan.
Gerçi dudakları Taehyung'un dudakları tarafından esir alınmışken başka bir şey düşünemiyordu, düşünmemeliydi de.
Yine de Taehyung da onunla aynı düşünceye sahip olduğundan dudaklarını ayırmıştı çok geçmeden. Alınları birbirine yaslıyken, göğüsleri aynı ritimde kalkıp iniyordu.
"Jimin..konuşmamız gerek." nefes nefese mırıldanan Taehyung, bayılacak gibi hissediyordu.
"Evet konuşmalıyız."
Jimin, az önce göğsünü yakıp kavuran arzuya tezat sönük bir istekle inmişti Taehyung'un kucağından. Yanyana durdukları her an kendini dizginleyemeyeceğinin bilincinde olduğundan, yatağın yanındaki kanepeye kurulmuştu.
Şimdi Taehyung'la karşı karşıyaydı.
Esmer teniyle felaket uyum sağlayan kızarmış yanakları, az önce öpüştüğünü belli eden şişkin ve ıslak duran dudakları, kendi elleriyle dağıttığı saçları tamamen gözünün önündeydi.
"Ben.." konuşmayı başlatan tarafdı Jimin.
"Ben seni aldatmadım." deyiverdi bir çırpıda. Bu süreçte kesinlikle Taehyung'la göz temasından kaçınıyordu.
"Peki ya gördüklerim?"
Taehyung daha fazla dayanamayarak sorusunu yöneltmişti karşısındaki adama.
"Sizi o gece, o barda öpüşürken gördüm, Jimin. Bunun açıklaması ne peki?"
"Açıklayabilirim." diye atıldı hemen Jimin.
"Bak, biz aslında-"
Jimin'in konuşmasını bölen telefonuna ardarda gelen bildirimler ve aramalardı.
"Bir dakika"
Normalde cevap vermez, bu anın mahvolmasını istemezdi ama ekranda beliren Yoongi ismiyle açmak zorunda olduğunu biliyordu.
"Efendim, Yoongi?"
"Jimin, acilen Kore'ye dönmen gerekiyor."
Yoongi'nin endişeli sesi Jimin'in farkında olmadan yerinden kalkmasına neden olmuştu.
"Baban dönüyor, Jimin."
"Siktir, geliyorum hemen."
Aramayı sonlandıran Jimin, alelacele kendine ait olan eşyaları topluyordu.
![[acımı hafifletmem için senin de ortak olman gerekiyordu, üzgünüm]](https://img.wattpad.com/2c6aac7a7774da5a374594436ca1dd948a8eb3b9/68747470733a2f2f73332e616d617a6f6e6177732e636f6d2f776174747061642d6d656469612d736572766963652f53746f7279496d6167652f635242636d437172755f455554773d3d2d313137303035303838372e313663336339336362363364343232653131303031373732383939362e6a7067?s=fit&w=720&h=720)
