Keyifli okumalar
Eve dönmüştük sonunda. Kendimi daha iyi hissetsem de yine de sadece uyumak istiyordum.
Tuğkan abinin kucağındaydım yine. Ama yerim çok iyiydi. Karnımın ağrısı olmasa, tabiki yürürdüm.
Ben bile inanmadım.
Kapıyı çalınca, Uraz abi açmıştı. Beni inceledi ve yana geçti geçmemiz için. "İyi misin güzelim?"
Tuğkan abi içeri girerken konuştum. "Daha iyiyim."
Herkes kapıya gelmişti. "Ben hemen sana bir bitki çayı yapayım." dedi ve annem mutfağa girdi.
İçmek istemiyordum ama fikrimi belirtmeme izin vermeden, gitmişti.
Odama doğru ilerledi Tuğkan abi. Yatağa bırakması ile Mert abi ve Ömer abi geldi. "Kız, seni hep enerjik görüyordum, bu halin hiç hoşuma gitmedi." dedi Mert abi. Dudaklarımı büzdüm. Valla benim de hoşuma gitmiyordu.
"Geçmiş olsun." dedi Ömer abi. "Teşekkür ederim."
Annem elinde üstü duman tüten kupa ile girdi. "İçmesem."
Annem kafasını iki yana salladı. "İyi gelecek."
"Ama hâlâ biraz midem bulanıyor."
"Miden boş olduğu için. Şimdi bunu içiyorsun." Annem yanıma gelecekten, Uraz abi kupayı aldı. "Ben içiririm Nil abla. Siz içeri geçin."
"Seni kandırmasına izin vermeyeceksen, giderim."
Kafasını salladı. "Merak etme."
Tuğkan abi itiraz etti. "Bence ben hallederim."
Gerçekten bunun için tartıştıklarına inanamıyordum.
"Baba sabahtan beri seninle zaten. Çıkın ben ilgileneceğim." diyerek son noktayı koydu.
Tabi, dugusallağım yine kendini göstermişti. Tuğkan abi kadar olmasa da ilk başta ondan da hoşlanmıyordum. Ama o bana çok iyi davranıyordu.
Herkes odadan çıktığında Uraz abi yanıma oturdu. Kupayı komodinin üstüne koyup, beni oturur pozisyona getirdi. "İçmek istemiyorum."
Kendi yatak başlığına yasladı ve beni önüne aldı. "İyileşmek istemiyor musun?"
"Sende üstüne kusmamı istiyorsun." dedim mızmızlanarak.
"İyileşeceksen, ben buna tamamım." demesiyle ağlamaya başladım. Tabi bunu beklemediği için şaşırdı ve yavaşça kendine çevirdi. "Ne oldu, canını mı acıttım?" dedi hızlı bir şekilde. Panik olmuştu.
Burnumu çekip konuştum. "Ben çok kötü biriyim."
Evet, başa dönmüştüm ama engel olamıyordum.
Kaşları havaya kalktı. "Hayır, bu nereden çıktı?"
Omuz silktim. "Ben ilk tanıştığımızda seni de Tuğkan abi gibi anneme kötülüyordum. Ama sen bana yardım ediyorsun."
Beni göğsüne çekip sarıldı. Bende ona sarıldım. "Anneni korumaya çalışıyordun, bu seni kötü biri yapmaz."
Dedikleri mantıklıydı ama yine de böyle bilmeden konuşmamalıydım.
"Seni affedersem, bu seni rahatlatır mı?"
Kafamı salladım. "O zaman bu çayı içersen, seni affederim."
Kaşlarım havaya kalktı ve geri çekilip ona baktım. "Bu çok basit ama."
Kafasını sağa doğru eğdi. "Bence bunu kusmadan bitirmek çokta kolay değil."
