Ağa'nın Deli Karısı (Kaçakgelin) Tamamlandı.

39.bölüm

Selamın aleyküm ben geldim.

Nasılsınız? 😘🥰

Keyifli okumalar dilerim 🌟

Yatakta huzursuzca sağdan sola döndüm. Camdan odaya sızan ayın ışıltısı gözümü kamaştırdı. Elimi gözlerimin üzerine koyup ışığı kestim.

Düşüncelerimle uğraşmaktan mıdır yoksa yerimi yadırgadığımdan mıdır bilmem bir türlü uykuya dalamamıştım.

Diyar açık açık burada kalacağını sözde biyolojik ailemizi bulmak istediğini söylemişti. Ne yapacağımı bilemiyorum.

Üzerimdeki bahtaniyeyi hırsla ittirdim.
Çıplak ayaklarımı yere bastığımda bir kaç saniye yatakta oturdum.

Yatağımın ucuna koydukları çantamdan çoraplarımı giyip taytımın üzerine kadar çektim. Peluş beyaz hırkamı giydiğimde kapıya ilerledim.

Eski tahta kapı açılırken tiz bir ses çıkardı.
İstemsizce gözlerim kolumdaki saate kaydı.
Saat 04.30. Neredeyse sabah olmak üzereydi ve ben henüz bir dakika bile uyuyamamıştım.
Dışarı çıktığımda soğuk hava yüzüme çarptı.
Kapşonumu başıma geçirip kollarımı göğsümde bağladım.

Biraz yürüdüğüm de başımı aşağıya avluya doğru uzattım. İkinci kat olmasına rağmen çok yüksek gelmişti.
Karanlık konağı titrek bir ışık aydınlatıyordu. Gözlerim ışığın olduğu tarasa kaydı.

Karabeyler konağında günlerim tarasta geçiyordu. O günleri hatırladığımda yüzüm düştü.
Merdivenlerden çıkmaya başladım.
Tarasın bir köşesine yapılmış kapalı bir alan ve içerisindeki salıncak dikkatimi çekti.
Ayaklarım oraya doğru adımladığında gördüğüm bedenle durakladım.

Civan arkası dönük dalgınca elindeki sigarayı içiyordu. Ağzından çıkan sigara durmanı havaya karışıyordu.

Başkasının evinde gece gece gezerken yakalanmamak için  sessizce geri adım attım.

"Uyku tutmadı sanırım."
Civanın arkasına bile dönmeden kurduğu cümleyle adımlarım durdu.

Sanki gizli gizli evi karıştırıyormuşum hissiyle utandım.
Tamamen bedenini arkaya  çevirdiğinde  göz göze geldik.

"Yerimi yadırgadım galiba." Elindeki kupayı beton zemine koydu. Sigarasını bardağın yanındaki küllüğe bastırıp başını yavaşça kaldırdı.

Miran amcanın gözlerini andıran yeşil gözleri bir süre gözlerimde durdu. Ne söyleyeceğini düşünüyor gibiydi.

"Yada karar veremedin ve bu saate kadar bunu düşündün."
Bir kaşım havada söylediğini dinlediğimde devam etti.

"Gerçek aileni bulmak isteyip istemediğini düşünmedin mi?"
Sıkıntıyla iç çektim.

"Evet." dürüstçe cevap vermeme şaşırmış olacak ki dudaklarını sarkıtıp başını salladı.

"Peki kararını verdin mi?"
Omuzlarımı kaldırıp indirdim. Hala karar verememenin huzursuzluğu ile nefesimi dışarıya üfledim.

Betondaki bardağını ve küllüğünü alıp yanımdan geçtiğinde hayretle gidişini izledim.
O kadar sorunun ardından bir 'iyi geceler' demeyi çokmu görmüştü. Ne ukala, görgüsüz çocuk bu. Miran amcaya görüntü olarak çok benzesede kibarlıktan eser yoktu. Miran amca onun aksine çok kibar bir beyefendi.
Başımı olumsuzca salladım.

Etrafı duvarla örülmüş önü açık salıncağın yanına geldiğimde bedenimi salıncağa bıraktım. Dizlerimi kendime çekip yumuşak mindere iyice yayıldım.