Merhaba canlar😊😊😊
Bu hafta bir ilk yapıp iki bölüm atıyorum bu kadar uzun bir bölümede yorum ve vote atıp beni mutlu edersiniz inşallah 🥰😂😘😘✨🌟
Keyifli okumalar😘🌟
Berçemle konuşa konuşa odadan çıktığımızda Behcet Aslan Ağa herkesten uzakta sigarasını yakmış düşünceli bir şekilde Mardinin manzarasına karşı sigarasının dumanını üflüyordu.
Bu demek oluyor ki yakında balık oltaya gelecek. Bu seferki gülüşüm tamemen içtendi.
Bakışlarını bana çevirdiğinde ağzındaki dumanı üfledi. Öyle derin baktı ki onun sevdiği olmasa bir an söylediklerimden etkilendiğini bile düşünebilirdim.
Merdivenlerden indik. Artık gitmek için hazırlanmışlardı. Kapıya kadar geçirdiğimizde sözde Diyarın ailesine sarıldım.
Artık dikkat çekmemek için esnemeye ve baygın bakmaya başladım. Ama hala uykum yoktu.
Odaya gittiğimde oda boştu. Banyoda geceliklerimi giyip odaya
girdiğimde hala gelmemişti. Bende sıkılıp odadan çıktım. Mekanımı bile özlemiştim. Tarasa çıkıp her zaman ki yerime oturdum.
Acaba bana güvendiğinde bana telefon alır mı? Gerçi telefonum olsa bile kimi arayacağım. Annem bile o gün dolandırıcı sandı beni.
Bu Diyar nasıl biri bu kadar bana nasıl benzer. Annem bile nasıl anlamaz. İşin garibi ben burada onun hayatını yaşarken o benim hayatımı mı yaşıyor. Sanki büyük bir tezgah vardı bu işin ucunda.
Kötü şeyler düşünmek istemiyordum her şey düzelecek planım bu sefer işe yarayacak buradan kurtulacağım.
Gönlümce şarkı söylemeyi bile özlemiştim. Aslında buradaki hayat bana elimdeki şeylerin kıymetini bilmeyi öğretti. Her gün özgürce kalkıp sabah sporumu yapar oradan ailemle yada arkadaşlarımla kahvaltı yapardım. Şirkete gider işlerin başında olurdum. Akşam ailemin izniyle arkadaşlarımla dışarıya çıkardım. Dijilik yaptığım arkadaşımın barında şarkı söyler özgürce yaşardım. Tabi annem babamın izniyle olurdu hepsi ama yinede olurdu. Ben herşeyime karıştıkları için onlardan kopup buraya kaçmıştım ama şimdi kopup geldiğim hayatı özlüyorum.
Dudaklarımdan sevdiğim bir şarkı sözünün nakaratı döküldü.
Senin gökyüzünde, benim yerim yoktu
Kuru dallarında kanatlarım kırılıp koptu
Senin toprağında, benim evim yoktu
Kader aynı sondu, yazdığı son hikaye buydu
Yanlış yerde geziyor bu kuş
Bu yüzden yalnız uçuyor bu kuş
Hep yanlış yerde geziyor bu kuş
Bu yüzden yalnız uçuyor bu kuş
Behcet Aslanın sesiyle arkamı döndüm.
"Uyumamışsın."elleri cebinde bana doğru yürüdü.
Neyseki gizlice verdiğiniz ilaçları fark ettim yoksa ömrüm boyunca ruh gibi gezecektim. Birde utanmadan 'Uyumamışsın.' diyor.
"Aslında çok uykum var ama biraz burada oturmak istedim. Sorun olmaz dimi."
Benim sakin halime alışamamıştı. Her verdiğim cevapla yüzü değişik değişik hallere bürünüyordu.
"Yok tabi ki olmaz."
O da duvara çıkıp yanıma oturdu.
"Çok mu seviyorsun burayı."
"Tabiki seviyorum doğduğum büyüdüğüm şehri izlemek güzel oluyor bizim evden bu kadar güzel gözükmüyordu."
Ona bakmadan konuşuyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ağa'nın Deli Karısı (Kaçakgelin) Tamamlandı.
Action#tamamlandı. Merakla arkamı döndüğümde koridorun ortasında onu gördüm. Gözlerim ardına kadar açılırken dudaklarımda aralandı. Gözlerim, benimkinin aynısı gözlerine kaydı. Oradan saçlarına, burnuna yanaklarına, dudaklarına, her bir uzvuna uzun uzun...
