Nifak

Gaybana Geceler

-----------------Vote ve Yorum Bırakmayı Unutmayın <3--------

Oy sevdasına kurban olduğum oy,

Bilsen ne gaybana geceler yaşarım,

Gaybana gecelere oy....

-

İl sınırına geldiklerinde Feda yorgun çakır gözleriyle dumanlı gece havasına bakındı öylece. 

Bu şehre gelmeden önce kan dökmek üzere gelmişti temizdi elleri. Bu şehirden çıkıp gittiğinde de temizdi elleri. Şimdi döndüğünde yine de temizdi elleri,en azından ölüm peklik olan biri için dökülmüştü kanlar.

Lakin bu şehre her gelişinde eski bir dantel kumaşa sarılı silahla yola yollanan bir çocuk olarak hissediyordu, hissetmekle de kalmıyordu. Kendini eski bir kumaşa sarılı yıllanmış silahla oradan oraya koşturan bir çocuk olarak görüyordu artık. Öldürmesi gereken adamın oğlunun elleri elleri arasındayken boş gözlerle yola bakınıyor ve tıkanan nefesiyle birlikte bir sigara ateşliyordu.

Özgür dalgınca sigarasının külünü camdan savururken turkuazın tonlarına çalan gözleriyle birlikte dikti gözlerini oğlanın çakırlarına. "Feda..."diye fısıldadı Özgür burun çekip. Parmak uçlarına kadar çektiği kazakla birlikte sigara içerken üşümüş ellerini ısıtırken yutkundu.

"Efendim Özgür?"diye mırıldandı Feda dalgınca.

"Neden çok mutsuzsun?"dedi Özgür  yaş dolu gözleriyle. "B-Babam katil değilse nasıl böyle..Böyle mutsuzsun ki? Sevinmek gerek değil mi?"

"Benden korkmuyor musun?"diye sordu Feda dalgınca.

"Niçin?"dedi Özgür merakla.

Feda arabayı sağa çekip derin bir nefes verdi yeditepeli şehrin il sınırına bakıp kanlı gözleriyle yutkunurken. "Ben hala geceleri senin kabuslarını ele geçiren o eli silahlı gölgeyim ya hani...Korkmuyor musun?"

Özgür kıkırdadı yalnızca. "Sen sadece...Feda'sın."

"B-Ben.."dedi Feda kaşları havalanırken. "Ben az daha katil olabilirdim. Evinize bunun için geldim. O gece babanı..."

"Ama yapmadın?"dedi Özgür göz kırpıştırıp. "Yapabilirdin ama yapmadın? Gelir gelmez bir saat içerisinde herkes uykudayken yapabilirdin."

"Bu..."dedi Feda ellerini yüzüne avuçlarken. "Kafayı yiyeceğim.."

"Gideceksin.."diye fısıldadı kirpiğinin ucundan damlayan bir damla yaşla Özgür'ün dudakları titrerken. Al yanakları ve biçimli burnu kızarırken kaş çattı oğlan. "Kaçıp gidecek misin?"

"Özgür.."diye fısıldadı Feda yutkunup. "Ben yapmazsam, onlar yapacak."

"Yapamazlar."dedi Özgür Feda'nın göğüs cebindeki kağıda dokunurken. "Bütün sırlar burada bak.Bütün hikaye..."

"Anlamazlar.."diye fısıldadı Feda kuruyan göz pınarları ile sızlarken kirpik dipleri. "Onlar..Bana anlattıkları masalı dinlemek isteyecek..."

"Hayır.."dedi Özgür sinirle. "Biz bunu değiştirebiliriz! B-Biz ..."

"Hikaye değişmedi."dedi Feda titrek bir nefesle. "Ben değil, ağabeyim vurmak isteyecek aileni. Ben de ağabeyimi vuracağım. Ben...Ben yine metriste.."

"Kimse. Kimseyi vurmayacak!"dedi Özgür telaşla. "Hayır!"

"Babanın yüzüne nasıl bakacağım Özgür?"diye fısıldadı Feda yutkunup acıyla. "Kendi ağabeyimi vurmaktan daha acılı geliyor babanın yüzüne bakmak..."

Özgür kaşlarını çatıp merakla oğlanın yüzünü süzerken yutkundu Feda.

"Evine aldığı bir nifak tohumuna iki çocuğunu emanet etmiş..."diye fısıldadı Feda. "Biriyle bir daha görüştürür mü sanıyorsun..."

"Sen nifak tohumu değilsin!"diye hıçkırdı Özgür.

"Babanın yüzüne nasıl bakacağım ben?"dedi Feda yutkunurken. "B-Beni görmek bile istemez..."

"Ben nasıl karşıladıysam."dedi Özgür kollarını Feda'ya dolayıp boynuna kocaman sarılırken. "Ben nasıl karşıladıysam herkes öyle karşılamak zorunda."

"Karşılamayac.."

"Seninle kaçarım!"dedi Özgür inlerken. "Dağa tepe..Bambaşka diyarla gideriz seninle! Ge-Gelirim ben seninle. Sen beni...Beni terk edip..." Özgür korkuyla sarılırken yutkundu. "Gitmezsin değil mi yol üzerinde?"

"Seni ailenden koparırsam bu nasıl sevda olur?"diye fısıldadı Feda saçlarını okşadığı oğlana. "Onlar seni seviyor...Onlar için çok şeysin..."

"Beni seven seni de sevsin."dedi Özgür acıyla. "Çünkü ben.."

"Özgür.."diye fısıldadı Feda gözleri titrerken. "Sen de ailen de tırnak ucunuz acımadan sağ salim çok mutlu bir hayat yaşayacaksınız çünkü bunu yapmak için son nefesime kadar gerekirse kendi ağabeylerim ve amcalarımı bile.."

"Sus!"diye gürledi Özgür.

Normalde kedi sesi kadar kalan tınısı, cımbızla seçilen sözleriyle kendini mateme ve sessiz fısıltılara boğan oğlan bir anda kükrediğinde Feda irileşen çakır gözleriyle bakakaldı oğlana. Özgür hırsla kızaran gözlerini diktiğinde tuttu yakalarından Feda'nın.

"Gitmeyeceksin..."diye fısıldadı Özgür hıçkırıp. "Ben..Beni yalnızlıktan çıkardıktan sonra hem kendini hem de beni yalnızlığa sürüklemeye hakkın yok senin!"

"Güzelim.."diye hıçkırdı Feda. "Bu..Bu benim elimde olmay...

Özgür burnunu yavaşça Feda'nın burnuna sürterken içlice iç çekti. Feda onun burnuna kendi burnunu yavaşça bastırırken karşılık verdi.

Bu onların öpücüğüydü.

Feda'nın öpmeye kıyamayacağı kadar hassas olan Özgür'ü kendi dilinde sevebilmesiydi...Onu..Aklı sıra en masum biçimde dokunabileceği şekilde okşayışıydı burun ucuyla.

Özgür,Feda'nın ceketinin yakalarından çekerken yumdu gözlerini. "B-Ben.."dedi Özgür yutkunup. "Ben daha fazlasını istiyorum.."

Özgür dudaklarını utangaç bir edayla Feda'nın dudaklarına sürtüp geçtiğinde Feda anasından ikinci defa doğmuş gibi hissediyordu.

Tertemiz.