Nifak

Kurşun

***Vote ve yorum bırakmayı unutmayın.****

Kurşunlar.
Tek bir cümleden daha fazla can acıtamazlardı.

İlkesi,ideali var oluş amacı hatta yaşama nedeni bile bir "dava" uğruna harcanmış Feda için "Sen sadece eli silahlı bir çocuksun."denmesi kurşundan derin işliyordu tenine.
Üstelik...

Düşman bellemek ne kolaydı.
Sana parmak ucuyla işaret ediyordu birileri ve düşmanın orada diye hedef gösteriyordu.
Koşullana koşullana artık kanaat getiren çocuk zihni büyüyünce de dost ile düşman ayırt edemez hale geliyordu doğal olarak.
Bu nedenle Feda çakır gözlerini de çekip sessizliğe büründü.

"Seni ilk gördüğüm anda."dedi Özgür'ün babası.
"Sanki gençlik yıllarındaki babanı gördüm,Ali'yi. Ona öyle benziyorsun ki bir an kendimi yeniden toy ve hayatın henüz basında bir oğlan gibi hissettim.
O zamanlar tek derdimiz köy kahvehanesinde oturup kivili oralet içmek iken hayat çok güzel görünüyordu."

Adam gülümsedi babacan bir tavırla.
"Bak şimdi boyumuz kadar oğullarımız var."

"Onlara zarar verebilirdim."dedi Feda yutkunurken çakırları ağlamaktan kızarmıştı belindeki silahı masaya fırlatıp.
"Canlarını alabilirdim bununla bey amca ! Gel,vur söv ama bana..."

"Merhamet mi etmeyeyim?"dedi adam bir yudum su alırken.
"Sen ettin ama."

"Ben..."

"Bu evden içeri girdiğinde arkası dönük hizmetçiler,kahvaltı masasında bir aile,sana yol boyu arkası dönük önden odaya ilerleyen ben ve yukarıda ilaçlarla ayakta duran oğlum vardı. Hedef tahtası bile bu kadar açık hedef değildi."diye yanıtladı adam sakince.
"Ama sen sadece dalgınca ayakkabılarına bakınıp duruyordun."

"Bana babamı sizin..."

"Ben babanı öldürdüm ve sonra ona ait olan parayı da çalıp gittim. Sadece ve sadece üç kuruş için."diye gülümsedi yorgunca adam.
"Karşılığında ise bir aşiret dolusu adam kanımı döküp çocuklarımı esir hayatı yaşatsın diye...."

Feda yutkunurken korku dolu gözlerle bekledi cevabı.

"Dayıların ile birlikte kaçakçılık içine girdi Ali."diye yanıtladı adam yorgunca.
"Onunla hayalimiz çocukların özgürce büyüdüğü bir şehirde her şeyden uzak insanın kendi kaderine kendi söz geçirdiği bir yaşam vermekti. Biz bu gayeye tutunurduk.
Doğduğun aşiretle değil,kendi adın ile çağrıl diye..."

"Onlar anlamaz."dedi Feda yumruk sıkıp.
"Ben yapmazsam..."

"Ağabeyin yapacak ve sen de onun eşine ve çocuklarına eş ve baba olacaksın en iyi ihtimalle. Ya da cinayetimi üstlenip yaşın küçük diye seni hapse yollayacaklar,Feda."dedi adam tebessümle.
"Ben ise sende oldukça zeki ,çevik ve iyi düşünceli bir adam görüyorum."

"Özgür'ü..."dedi Feda hüzünle.
"Göremem değil mi ne olursa olsun?"

"Niçin göremeyesin ? Birbirinizi görmek istediğiniz zaman görebilirsiniz."dedi yorgunca.
"Hayatta kalırsam da şimdi ölürsem de vasiyetim ; birbirinize iyi geliyorsanız...Neden arkadaşlığınız sürmesin?"

Silah sesleri camları indirmek üzereyken yerinden sıçradı ve silahına sarıldı Feda.

"Polisi aradım."dedi adam.
"Elini kana bulama ,Azerbaycan'a iş toplantısına da hiç gitmedim sevgili manevi oğlum Feda. Başından beri şehirde ,eve yakın hotellerden biriyle bekliyordum eşimle."

"Siz..."dedi Feda kaş çatıp.
"Neden..."

"Onlara haberi kimin uçurduğunu bilmem gerekirdi?"dedi adam tebessümle.
"Dostlarımız ve düşmanlarımız...Arkadaşlar bazen düşman olabiliyor. Düşmanlar ise dostluk ediyor. Tıpkı eli silahlı bir oğlan olarak girerken şimdi oğlumun yanında ses tonunu bile yükseltmemen gibi mesela."

"Ya sizi vururlarsa ?"dedi Feda sinirle.
"Hem eve ilk geldiğimde ben haber vermiştim yurtdışında..."

"Sen daha gelmeden ben onlara bu ihtimalin haberini uçurmuştum."dedi adam yorgunca.
"Çünkü olacaklar olsun ve Özge ile Özgür en azından özgür kalsın istedim."

"Şimdi buraya geldiler..."dedi Feda yutkunurken.
"Polis....yetişemezse?"

"Özgür'e iyi bak."dedi adam tebessümle.
"Ama yetişeceklerine eminim...Çünkü ben adaletin ilahisine inanırım."

Camları patlatan kurşunlarla Feda tek gibi fırladı.

Özgür çok korkacaktı....