​မောင်ရယ် ကျွန်မရယ် ​မောင့်​ကောင်​လေးရယ်

အပိုင်း(8)

​မောင့်ဘက်က
​နေ့​နေ့ ညည​တောင်းပန်ပြီးတဲ့
​နောက်မှာ​တော့
​တေဇဘက်က ​တွေ့ဖို့
သ​ဘောတူလာခဲ့သည်။

"​တေဇ
မင်း ငါ့ကိုဘာ​တွေအထင်လွဲ​နေလဲ​တော့
ငါမသိဘူး။
ဒါ​ပေမယ့် မင်းသိထားဖို့က
ငါ ​ကောင်းဆက်ကို ထားခဲ့တာမဟုတ်ဘူး။
အဲ့​နေ့က ငါ့အ​ဖေ accident ဖြစ်လို့
ငါ ​ဆေးရုံကိုလိုက်သွားခဲ့တယ်။
အ​ဖေ သက်သာလာ​တော့
ငါ​ဆေးပြန်သုံး​နေတာကို သိပြီး
ငါ့ကို ​ဆေးဖြတ်ဖို့ စီစဥ်​ပေးခဲ့တာ။
အားလုံးပြီးလို့ ငါပြန်လာ​တော့
​ကောင်းဆက်က မရှိ​တော့ဘူး။
မင်းကလဲ ငါ့ကိုရုတ်တရတ်ကြီး
မုန်းသွားတယ်။
ငါ တကယ်ကို
ဘာ​တွေဖြစ်ခဲ့မှန်းမသိခဲ့တာ။"

"​ကောင်းဆက်
​ထောင်ကျခဲ့တာ။
မင်းရဲ့ ​ဆေး​တွေနဲ့
စွပ်စွဲခံရတာ။"

"ဘယ်သူလဲ
ဘယ်သူလုပ်တာတဲ့လဲ"

"မင်းအ​ဖေ
ဦးသီဟ"

"ဘာ
မဖြစ်နိုင်တာ"

"ဟ
မင်းက အခုထိ
မင်းအ​ဖေကို ယုံနေ​သေးတာပဲကို။
ဒီလိုဆိုရင်​တော့ မင်းနဲ့ငါ
​​ပြောစရာ ဘာအ​ကြောင်းမှမရှိ​တော့ဘူး။

"​နေပါဦးကွာ။
ငါ ​ကောင်းဆက်ကို
​တောင်းပန်ချင်တယ်။
မင်း ငါ့ကို ကူညီ​ပေးပါလား"

အနည်ထိုင်​နေပြီးသား
ဇာတ်လမ်းကိုမှ
တူး​ဖော်ကြည့်ချင်သူ​ရေ
ဇာတ်​ကြောင်း​တွေ
တစ်ဖန်ဖြစ်​ပေါ်လာမယ့်အချိန်ကို​ရော
ပြင်ဆင်ထားရဲ့လား။

~ ~ ~ ~ ~

​​​​​တေဇ ​ပေးတဲ့လိပ်စာအတိုင်း
​မောင်းလာခဲ့သည်။
လူကုန်ထံအသိုင်းအ၀ိုင်းတို့​နေထိုင်သည့်
ရပ်ကွက်မဟုတ်​သော်ငြား
လူ​ခြေတိတ်​နေသည်။ သစ်ပင်များ
စိမ်းစိမ်းစိုစိုနှင့် နှင်းဆီပန်းရနံ့သင်းပျံ့​​​နေ​သော
အိမ်​ရှေ့အ​ရောက်မှာ​တော့ ထည်ခန့်​မောင်ကားကိုရပ်လိုက်သည်။

အိမ်​လေးမှာတစ်ထပ်တိုက်ပု​လေးဖြစ်ပြီး
ခြံ၀န်းမှာ​​တော့ ​ကားတစ်စီးရပ်စာ​လောက်သာ
ကျယ်၀န်းသည်။ သို့​သော် အိမ်ပိုင်ရှင်၏
အ​နေအထိုင်သပ်ရပ်မှု​ကြောင့်လား။
ကျဥ်း​ပေမယ့် ​နေချင့်စဖွယ်ဖြစ်​နေသည်။