Hoe het begon // bankzitters fanfiction

Deel 7

Pov Matthy:

Ik voel een harde klap door me lichaam gaan. Ik kijk gelijk naast me en zie Noortje bewusteloos op de airbag liggen. Ik stap gelijk uit en zie dat er allerlei mensen om me heen staan. Ik schreeuw dat ze hulp moeten bellen en ren gelijk door naar Noortje. Ik probeer haar wakker te schudden maar niks werkt. Er komt een vrouw naar me toe ' Gaat het wel ' zegt ze en ze wijst naar mijn been. Het valt mij nu pas op dat er bloed zit. Ik voel niks, waarschijnlijk door de adrenaline denk ik . Pas als ik er langer naar kijk begint het een beetje pijn te doen , maar ik negeer het. Ik zie de ambulance aan komen rijden . Ik zwaai met mij handen en begeleid ze naar Noortje die nog steeds bewusteloos is. De ambulancemedewerkers halen mij weg van Noortje en halen mij uit de auto. Ze leggen haar op de brancard en voeren nog wat testjes uit. Als ze in de ambulance ligt komt de broeder en vraagt naar mijn been. Ik zeg dat het maar een schaafwondje is en dat het geen pijn doet ook al wordt de pijn steeds meer. Ik ga mee in de ambulance om bij Noortje te blijven. Ik zie dat ze wakker wordt en ze vraagt waar ze is.

Pov noortje:
Ik wordt wakker in een ruimte die ik niet herken. Met 2 mannen om me heen die ik ook niet ken. ' Waar ben ik ' vraag ik . 'Je bent in de ambulance je hebt een ongeluk gehad' antwoord de man die met een lampje in mijn ogen schijnt. ' Waar is Matthy' vraag ik. ' Hier ben ik Noor' hoor ik, en hij pakt mijn hand vast. Zijn stem klinkt geruststellend. ' Heb je ergens pijn' vraagt de ambulancemedewerker. ' ja in mijn hoofd en knie' . Ik voel dat de auto stopt en ik rijd met mijn brancard het ziekenhuis binnen . Ik merk dat ik weer weg zak en ik hoor de dokters nog wat tegen me zeggen maar alles wordt weer zwart.

Ik word wakker in een kamer en ik zit vast aan allemaal apparatuur. Ik kijk langzaam om me heen en zie matthy zitten. Hij huilt. ' hey ' zeg ik en hij kijkt verbaasd op. noortje?' zegt hij vragend 'alles oké?' 'ja hoor prima' zeg ik met een krakerige stem. Hij lacht en veegt z'n tranen weg. Ik zie de deur opengaan en er komen 2 jongens naar binnen samen met 1 verpleegster. De verpleegster loopt naar m'n bed en controleert wat dingen. De jongens gaan naast Matthy zitten en kijken hem aan vervolgens seinen ze naar de zuster dat ze even moet komen. De verpleegster loopt naar ze toe en ik zie ze een beetje smoezen. 'Matthy wie zijn dat' vraag ik op een tragische toon. 'Dat zijn 2 van m'n beste vrienden van de youtube groep waar ik je over had vertelt' ik schud m'n hoofd en hoor de verpleegster nog net zeggen dat Matthy even mee moet lopen. Ik kijk verschrikt op en wil uit bed stappen maar, de 2 vrienden houden me tegen. 'blijf maar liggen, Matthy moet even een test doen met z'n knie' zegt 1 van de jongens. Ik geef geen antwoord en ga weer onder m'n deken liggen. 'Sorry, ik ben Koen' zegt de jongen die me had vertelt te blijven liggen. 'Ik blijf wel bij je' zegt Koen. Hij seint naar de ander dat hij met Matthy mee moet. Ik ga rechtop in m'n bed zitten en begin te praten met Koen. 'wie is de andere als ik vragen mag?' zeg ik lief. 'Oh dat is Raoul' zegt Koen. Hij vertelt over dat ze samen wonen maar, ik had dat al gehoord van Matthy maar wilde hem niet in de rede vallen dus, hoorde het voor de 2e keer. De verpleegster en Raoul kwamen terug lopen zonder En Matthy???? ik keek de verpleegster zorgelijk aan en ze zei dat er niks aan de hand was. Hoogstens een breukje in de knie. Dat stelde me gerust en Raoul bleef nu ook bij mij. De zuster ging verder waar ze met me gebleven was en zei dat het nu goed moest gaan en er een kleine kans was dat ik weer bewusteloos zou worden en dat ik morgen naar huis mocht. Ik was blij en deed wat spelletjes met Koen en Raoul om de tijd te doden. Na een uurtje kwam Matthy weer binnen op krukken. Ik vroeg hoe het was gegaan terwijl hij de dichtstbijzijnde stoel op zocht. 'Ik mag nog niet op m'n knie staan maar verder is alles oké' zei hij met een pijn in z'n stem. 'en jij?' volgde erna. 'ik mag morgen naar huis' zei ik trots. Op dat moment onderbrook de zuster mij en zei dat ik alleen nog niet alleen thuis mocht zijn en dat ze m'n ouders zou bellen om me morgen op te komen halen. Ik hield haar tegen en vertelde dat ik niet meer echt praatte met m'n ouders en vroeg of er geen andere oplossing was. De zuster zag geen andere mogelijkheid tot dat Matthy zijn hulp aanbood 'ze kan wel bij ons blijven voor een tijdje' zei hij snel en kijkend naar de blikken van Koen en Raoul. De zuster gaf akkoord en de jongens zouden me morgen komen halen.