ငါလေးကတာဝန်ကျေတဲ့ဇနီးလေးနဲ့မေတ္တာရှင်မိခင်ဖြစ်လာတယ်[ဘာသာပြန်]

*120* ဆရာသခင်ကွေ့ရိ

လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက်ဖျော်စာလောက် ကြာတဲ့အခါ ရှင်းဟယ်က ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့ မျက်နှာအမူအယာနဲ့ ယင်ကျင်းရဲ့အခန်းထဲကိုဝင်လာ၏။
"သခင်..."

ယင်ကျင်းရဲ့က မေးလိုက်သည်။
"အိမ်တော်ထဲ အတင်းဝင်လာတာ ဘယ်သူလဲ "

ရှင်းဟယ်က တံခါးဝကိုလှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး
"ဆရာသခင်ကွေ့ရိပါ "

"ဆရာ!.."
ယင်ကျင်းရဲ့ အမြန် မတ်တပ်ထရပ်လိုက်မိသည်။

"ခင်ဗျားရဲ့ ဆရာလား"
ရုန်ယိလည်း တံခါးဝကိုလိုက်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ အဘိုးကြီးတစ်ယောက်က သူ့လက်တွေနဲ့ ခါးကိုကိုင်ထားရင်း လျှောက်လာနေတာကို တွေ့လိုက်ရ၏။
"အားယား... ငါ့ရဲ့အရိုးတွေက အိုမင်းနေပြီ.. ငါကအခုတော့အသုံးမကျတော့ဘူးဘဲ..အသုံးမကျတော့ဘူး.. ရဲ့အာ... မင်း ဒီလောက်စွမ်းအားကြီးတဲ့ အစီအရင်ကိုလုပ်တတ်တာ ငါဘယ်လိုလုပ် မသိခဲ့ရတာလဲ.. ငါတောင် ချိုးဖျက်လို့မရဘူး.. မင်းအိမ်တော်ကို ကာကွယ်ပေးဖို့ တံခါးစောင့်နတ်ဘုရားကိုတောင်မှ ပင့်ဖိတ်ထားလိုက်သေးတယ်.. တော်လိုက်တာ..တစ်ကယ်တော်တယ်.. ငါတောင် ထောင်ချောက်ထဲ ကျခါနီးဘဲ"

ဆရာသခင်ကွေ့ရိက ထိုင်ချလိုက်ပြီး ဆေးလုံးတစ်လုံးသောက်ချပြီးမှသာ အတော်လေးနေလို့ကောင်းသွားတော့သည်။

"ဆရာ "
ယင်ကျင်းရဲ့ မျက်မှောင်အနည်းငယ်ကြုတ်သွားပြီး
"ဒီကို ဘာလာလုပ်တာလဲ"

ရှင်းဟယ် ငှဲ့ပေးတဲ့လက်ဖက်ရည်တစ်ငုံသောက်လိုက်ပြီးမှ ဆရာသခင်ကွေ့ရိက ပြောလာ၏။
"လန်အာက ငါ့ဆီစာပို့ပြီး မင်းက ကျုံးဟိုင်နယ်မြေမှာရောက်နေပြီးတော့ မင်းတို့နှစ်ယောက်က လက်ထပ်တော့မယ်ဆိုပြီး ပြောတယ်လေ..ဒီတော့ မင်းတို့ရဲ့ ဆရာအနေနဲ့ မင်းတို့ဆီလာပေးရမှာပေါ့ ပြီးမှဘဲ တုံထန်းနယ်မြေကို အတူပြန်ကြမယ်"

ယင်ကျင်းရဲ့ "....."

ရုန်ယိ "......"

ဆရာသခင်ကွေ့ရိက ပြုံးလိုက်ပြီး
"မင်းတို့နှစ်ယောက်က ငယ်ငယ်တည်းက သူငယ်ချင်းကောင်းတွေဘဲလေ..ဒီတော့ မင်းတို့နှစ်ယောက် ကျင့်ကြံဖော်တွေဖြစ်လာမှာ ငါမအံ့သြတော့ပါဘူး.. အနာဂတ်မှာ မင်းတို့တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် လက်တွဲသွားကြတော့မှာ.. လန်အာက မင်းရဲ့ဆရာတူအစ်ကိုဆိုပေမယ့် သူက အမြဲတမ်းကလေးဆန်ဆန်လုပ်နေတတ်တယ်..ဒါကြောင့် မင်းသူ့ကို သည်းခံပေးနိုင်ဖို့မျှော်လင့်ပါတယ်.. သူက နည်းနည်းတော့ သွေးအေးပေမဲ့ မကောင်းတဲ့လူတစ်ယောက်တော့မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ငါသိပါတယ်"