Her Cruel Husband (COMPLETED || EDITING)

PROLOGUE

Maxima's Point of View:

"And where have you been? Sa lalaki mo? Sa kabit mo?" Seryosong tanong na pambungad sa 'kin ng asawa ko.

Hindi ako lumapit sa kaniya at mariin ko siyang tinitigan. Kunot noo ito at halatang galit na galit. Ano pa nga bang aasahan ko? Palagi naman siyang galit sa hindi matukoy at masabing dahilan.

"No, pumunta lamang ako sa kaibigan ko sa hospital. What are you talking about, Mateo?" Hindi ko maiwasang hindi makaramdam ng takot at manginig. Alam kung galit siya.

"LIAR." He shouted at mabilis itong lumapit sa 'kin at sinabunutan ako. Ito nanaman, sasaktan nanaman niya ako. He will absuse me again and again, wala namang pinagbago halos araw-araw naman niya akong sinasaktan.

Hindi ako kumibo, nawawalan na ako ng lakas na lumaban at ipagtanggol ang sarili ko. Sawang-sawa na ako, pero bakit nandito parin ako? Bakit patuloy ko parin siyang minamahal at umaasang mahalin niya rin ako pabalik? Dahil mahal ko siya.

What a fool of me. Palagi ko namang rason ang salitang "Mahal ko siya." Nakakabaliw na nga rin at ang sakit-sakit. 'Yung tipong gusto mong ipaglaban ang karapatan mo bilang asawa at isalba ang pagiging mag-asawa niyo, pero paano mo pa magagawa 'yun kung mismong asawa mo'y kahit kaylan hindi niya ginustong ipaglaban ang pagiging mag-asawa namin.

Ginagawa niya akong tanga at dahil nga sa tanga ako, ito ako ngayon sobra pa sa sobra ang pagiging tanga ko bilang asawa.

"I did remind you that you're not allowed to go outside. Hindi mo ba naintindihan ang sinabi ko, stupid?!" He murdered and malakas niya akong tinulak kaya naman napa-upo ako sa sahig. Unti-unti ng pumapatak ang luha ko. Ramdam ko ang sakit ng pagkakasalampak ko dito sa sahig.

Pinipigilan kung humikbi at mariin akong tumingin sa kaniya, while staring at him right now, ay ngayon lang nabuo ang galit at pagsisi ko na bakit sa daming lalaki sa mundo, bakit siya pa ang minahal ko? Na akala ko ay ako ang makakapagpabago sa kaniya, but I failed.

I didn't failed to be his wife, because he's the who failed. Hindi siya naging patas sa pagiging mag-asawa namin. Hindi ko ramdam ang pagiging asawa niya sa'kin.

"And what are you going to do again? Sasaktan mo nanaman ba ako? Then go, hit me. Dito ka lang naman magaling diba? Ang saktan ako, bakit mo pa ako pinilit na magpakasal sayo kung sasaktan mo rin lang naman ako? I trust you so much, Mateo. Kung gaganituhin mo rin lang naman pala ako sana hindi nalang ako na pumayag na mag pakasal sayo. Isa kang demonyo---Ahhh!" And then he slapped me.

 

Sobrang lakas ng pagkakasampal niya sa'kin. Halos hindi ko na maramdaman ang panga ko dahil sa lakas ng pagkakasampal niya.

Galit itong nakatingin sa 'kin ngayon. Matatalim ang mga tingin niya sa'kin. In my situation right now, ay hindi na ako nakakaramdam nang takot sa kaniya. Sobra-sobra na ang ginagawa niya sa'kin.

Tama na. Ayoko na dito. Ayoko na sa kaniya.

"YOU FUKING SLUT! HOW DARE YOU? YOU'RE JUST A FUCKING SLUT, A WHORE, AND A DIRTY WOMAN. WALA KANG KARAPATANG SIGAWAN AKO AT PAGSABIHAN NG GANYAN DITO SA LOOB NG PAMAMAHAY KO. YOU'RE JUST NOTHING BUT MY FUCKING SLUT WIFE." his voice thundered at mahigpit na sinabunutan ang buhok ko at pinatayo niya ako. Nag lakad ito papunta sa basement, mabilis ang mga hakbang niya habang hila-hila ako. Patuloy lamang ako sa pag iyak dahil sa kirot at sakit na aking nararamdaman.

"TAKE THE CONSEQUENCES FOR SHOUTING ME!" He said and malakas niya ako tinulak sa pader, nakaramdam ako ng hilo dahil sa ginawa niya.

Walang katulong dito at tanging mga bantay lamang niya ang meron ngunit bawal silang makisali sa kung anong kaganapan dito sa pamamahay ng asawa ko.

Wala akong ibang kakampi dito, tanging sarili ko lang ang kakampi ko sa loob ng apat na taong pag sasama namin ni Mateo, bilang mag asawa ni minsan man ay hindi ko naramdaman ang pagiging asawa niya sa 'kin. He's a demon. Na akala ko mababago ko, at tuloyang mawala ang pagiging demonyo niya ngunit nag kamali ako.

"AGGHHHHH! TAMA NA, TAMA NA. AYOKO NA, MATEO! MA-MASAKIT!" Napalakas ang sigaw ko ng ihampas niya sa 'kin ang bakal sa sinturon niya. Hinampas nito sa aking katawan. Hindi pa nag hihilom ang mga natamo kung pasa at sugat dahil sa mga kahayupang parusa niya sa 'kin.

"TAMA NA? MASAKIT? HAHAHA! DON'T BEG FOR ME TO STOP FOR WHAT I AM DOING, IT'S YOUR PUNISHMENT AFTER ALL." And then hinampas nanaman niya sa 'kin ang bakal ng sinturon niya.

"Ah! Ple-ase, Mateo. Stop, please..." nanghihinang sabi ko. I'm tired for his punishment to me. Hindi pa ito nakuntento at pinagsasampal niya ako ng paulit-ulit, sinasabunutan at pinapalo ang katawan ko gamit ang mga palad niya.

"FUCK YOU! YOU'RE A SLUT WOMAN." Sigaw nito at patuloy parin ako sa pag hampas sa 'kin. Bakit ba ganito? If loving him is a sin then nagsisi na akong minahal ko ang isang demonyong tulad niya. Iba talaga kapag nag mahal ng sobra, kahit gaano ka pa katalino, ngunit pag dating sa pag-ibig ay nagiging tanga at bobo ka rin naman pumili ng mamahalin mo lalo na kapag demonyo ito ay wala rin.

"Not so fast, Wife. I want you to suffer for more.  You made me like this, I want to ease this pain that I was longing for since then, Maxima."

My name is Maxina Alexandria Victorina Castellio- Las Heras, 25-years-old and Mateo Enver Las Heras, 31 years old, a demon, and heartless man and he's my husband.

I A M _ R I E N W R I T E S