Send Answer, Lods!

119

Send Answer, Lods!
(A simple phrase but our beginning.)

Ayoko pang mamamatay.

Gusto ko pa siyang makasama, pero sobrang imposible na.

Habang hinihintay kong malagutan ako ng hininga, pinikit ko ang mga mata ko at inalala ang pinaka-magandang nangyari sa buhay ko.

Siya...

“Cassandra Megumi Takahashi!”

Napahinto ako sa pagtulak kay Willie sa pilahan nang marinig ko ang pangalang iyon. Hindi ko alam kung bakit ako huminto. Hindi ko alam kung bakit ako agad na tumingin sa harapan. Hindi ko alam kung bakit agad siyang hinanap ng mga mata ko.

Pero hindi ako nagsisising tumingin sa kanya sa mga oras na iyon.

Ang ganda niya.

Ang maitim at mahaba niyang buhok ay malayang umaalon sa likod at kanang balikat niya. Parang papel ang  balat niya, maputi at makinis. Nasusugatan ba siya o nagkasugat ba siya? Parang sa tanang buhay niya hindi e. Sakto lang ang tangkad niya. Pero ang kapansin pansin talaga sa kanya ay ang mga mata niya. Singkit. Pero matalim kung tumingin parang may galit sa mundo.

Hindi rin siya ngumingiti.

Sino siya? Bakit ngayon ko lang siya nakita?

Gusto ko pa siyang makilala.

“Ang landi mo, Miggy!”

Rinig kong sigaw ni Artchilian sa bintana, matapos kong mag-volunteer na pumunta sa section A, para manghingi ng chalk kay Lola Paula. Siya kasi ang English teacher nila roon.

At section A si Cassandra.

Makikita ko siya.

Nakaka-excite!

Lumingon ako kay Art na nakangisi bago ko tinaas ang gitnang daliri ko sa kanya. Natawa si gago pero agad na napahinto nang marinig kong sigawan siya ni Sir Larry, ang Science teacher namin.

Isang classroom lang ang pagitan ng room namin sa section A kaya agad akong nakarating doon.

Maingay ang room nila nang tumapat ako sa pintuan. Wala si Lola. Si Cassandra ang nasa harapan at abalang nagsusulat sa black board. Nakatali ang buhok niya pero may ilang hibla na tumatakip sa mukha niya.

Pero kahit na gano’n, ang ganda pa rin niya.

“Ano ‘yon?”

Napatigil ako sa pagmamasid sa kanya nang biglang sumulpot ang isang kaklase nila sa harapan ko. Tumikhim ako bago nagsalita. “Pahingi raw ng chalk sabi ni Sir Larry.”

Lumingon ito sa kung nasaan si Cassandra. “CM, chalk daw!” sigaw niya at mukhang magkaibigan sila dahil hindi na lumingon si Cassandra nang hinagis niya ang chalk sa direksyon ng babaeng nasa harapan ko ngayon.

Napangisi pa siya dahil nasalo niya ang chalk. Maganda rin siya at ito ‘yung tipong ganda na gusto ni Art. Palihim akong napangisi siguradong pagnakita niya ang babae ay araw araw na siya rito.

Morena, matangkad, payat at may palabang mukha. Para siyang model pero palaging fierce ang pose.

“Hoy, Irish! Ibigay mo na ‘yang chalk! Naghihintay ‘yang lalaki!”

Biglang sigaw no’ng babaeng nasa likuran. Napairap si Irish bago inabot sa akin ang chalk.

“Ingay mo talaga Daisy!”

Sigaw niya habang naglalakad pabalik sa upuan niya. Sa huling pagkakataon tumingin ulit ako kay Cassandra bago tumalikod at bumalik na sa room.

Sa loob ng tatlong taon. Gano’n lang ang ginagawa ko. Pasimpleng sisilip sa room nila at titingnan siya. O kaya’y susulyapan siya tuwing flag ceremony, o di kaya ay tuwing uwian. Hihintayin ko siya sa gate ng school at kung kailan sasakay na siya sa jeep saka rin ako sasakay. Feeling ko hinahatid ko na rin siya pauwi.