Kapının Ardında ki Yüz (+18)

~42~

Müziği sorgulamayın çok hoşuma gidiyor hshdhshd

İyi okumalar efeniiim ❤️

Kahvaltı masasında oturmuş, şaşkınlıkla beni izleyen ikiliye bakıyordum. Sucuklu yumurtayı bitirdiğim için mi bana böyle bakıyorlardı acaba?

Şirince sırıttım. "Siz de yer miydiniz?"

"Abi yumurtalı sucuğumu bitirdi bu kız ya!" Diye, çemkirdi Atakan. Kartal bir çocuk gibi mızmızlanan Atakan'ın ensesine şaplak indirdi. "Sucuklu yumurta lan o!" Dedi, çocuğunu azarlayan anne gibi.

Tek takıldığı bu muydu gerçekten?

Aslında ben Atakan'ın yumurtalı sucuk demesini anlıyordum. Çünkü yumurtadan fazla sucuk vardı içinde. Böyle demesi gayet normaldi. Omuz silkerek, "ee sen de yeseydin." Dedim.

"Afiyet bal şeker olsun yavruma." Dedi, Kartal gülerek. Bakışlarının hedefi ben olduğum için gülümsedim. Sonra Atakan'a döndü. "Sen bok ye pezevenk!" Diye, cırladı. "Zaten sucuklu yumurta seni eşşek gibi ossurtuyor."

Ben kahkaha atarken, Atakan bozuldu. "Sanki sen hiç yapmıyorsun abi." Diye, mırıldandı.

"Ulan ben ulu orta mı yapıyorum piç!"

"Benim gaz problemim var hem." Dedi, Atakan yerinde kımıldarken.

Buraya nasıl geldiğimi bilmesem de bu ikiliyi pek bir sevmiştim. Gerçi ben komik, yakışıklı ve cana yakın olan herkesi severdim..

Bu ikisi yakışıklı sıralamasına girmese de, komik ve cana yakın sıralamasına girmişlerdi benim için.

"Sen bir şey hatırlamadığına emin misin hem?" Diye, sordu Atakan konuyu değiştirmek istiyormuş gibi. Bakışları beni hedef almıştı.

"En son üvey babam olacak pezevenk beni borçları karşılığı birine vermişti. Ama gerisi yok." Diye, mırıldandım.

"Şimdi üvey derken, annen gerçek annen baban mı üvey?" Diye, sordu Kartal.

"Aslında ikisi de değil. Yani annem beni öz evladından ayırmadığı için ben onu kendi öz annemmiş gibi görüyorum. O piç Hasan da üvey." Dedim.

"Vay amına." Diye, mırıldandı Kartal.

"Bir de ablam var. Hiç öz kardeşinden ayırmadı beni. Yetim olduğumu hissettirmedi. Adı Akşın. Adı kadar naif ve sevecen bir kız." Dedim, gülümseyerek.

"Güzel mi?" Diye, sordu Atakan gevşek bir tavırla. Kartal ensesine bir şaplak indirdi. "Sana ne lan kızın güzelliğinden göt!"

"Abi belki aramızda bir elektriklenme falan olurdu niye öyle diyosun!" Diye, çemkirdi Atakan. "Hem sen beni kıskanıyor musun?"

Kartal sabır çeker gibi derin bir nefes aldı. "Sabır ver Allah'ım!"

Ablamın takıntı derecesine getirip, anlattığı adam geldi aklıma. Rüzgâr Aras! Kaşlarım çatıldı. Bir dakika! Son gördüğümde ablamın ağlayışı ve bana nefretle bakan gözleri belirdi zihnimde.

"Hey pezevenk Hasan beni borçları karşılığı bir adama verdiğini söyledi!" Dedim, heyecanla. "O isim Rüzgâr Aras'idi! Siz onun adamları mısınız?"

Çünkü ablamın fotoğraflarını gösterdiği yakışıklı, gizemli ve gösterişli adam kesinlikle bu ikisinden birisi değildi!

İkisi de bariz bir şekilde kasıldılar. Atakan yapmacık bir şekilde öksürdü. Masa da sessizlik oluştu.

Birkaç saniye süren sessizliğin ardından dayanamadım. "Neler oluyor?"

"Ececiğim şimdi bunları düşünme sen." Dedi, Kartal. Ses tonu normal çıksa da, gerildiği yüz hatlarından belliydi. "Yemeğini ye."