51.BÖLÜM

2K 117 184
                                    

Selammmm!

Resmen bir ay oldu belki daha fazla. Sonunda kavuşabildik!

Bence bekleyenleri daha fazla bekletmeden ve bu uzun ara için özür dileyerekten yeni bölümü hediye ediyorumm.

İyi okumalar

Yorum sınırı: 150 yorum

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın 🖤🌸

Yüzüme dokunan dudaklar ile huzursuzca yerimde kıpırdanarak yan döndüm

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Yüzüme dokunan dudaklar ile huzursuzca yerimde kıpırdanarak yan döndüm.

"Gamzelim uyan hadi..." tek gözümü aralayarak başımda dikilen Kağan'a baktım "Günaydın"

Bakışlarım göğsümde uyuyan kızımıza gitti ardından tekrar Kağan'a döndüm "Saat kaç?" Fısıltım ile beni sımsıkı sarmış kızımızı kucakladı ve yavaşça yan tarafa koyarak üstünü örttü.

Yanıma gelerek beni doğrultu ve yanıma oturarak gözlerimin içine baktı.

"Gamzelim az önce Ayhan aradi" dediğinde Ayhan'nı hatırlamaya çalıştım.

"Polis arkadaşın mı?" dediğimde kafasını salladı.

"Evet şimdi beni dinle..." Kaşlarım çatıldığında örtünün altından kalkarak ayağa kalktım ve onunda kalkmasını bekledim. Karşımda durarak ellerimi tuttu ve kafasını eğerek bana baktı "O adam hiçbir yerde bulunamıyormuş bu yüzden çevremizdeki polis koruması daha da artacak"

"Ne demek hiçbir yerde yok Kağan?!" Sinirle konuşmam ile yüzünü sıvazladı.

"Beria uyanacak güzelim..." elimdeki eli  kollarımı tuttu "Gamzelim uyuyalım yarın sabah konuşuruz"

Kolunu sertçe ittim "Psikopat bir yaratık dışarıdayken ve kızımız savunmasızken nasıl bu kadar rahatsız Kağan?!"

Beria'nın hareket ettiğini görünce ikimizde ona döndük. Gözlerini açmış uyku mahrumu bir şekilde bize bakıyordu "Anneciğim neden bağırıyorsun?"

Kağan hızla yanina giderek yanına uzandı ve göğsüne çekerek saçlarından öptü "Uyu bebeğim, anne babaya biraz sinirlendi"

İkisini bırakarak odadan çıktığımda üstüme mont almadığım için beklemeye başladım. Asansörden inen birini görünce bakışlarım yüzüne tırmandı.

Saudade sakın gözlerle bana bakarken, yanıma doğru adımladı "Selam, saat neredeyse gece yarısı tek başına ne yapıyorsun burada?"

"Merhaba..." diyerek gülümsedim "Kağan ile tartışınca sakinleşmek istedim" dediğimde anlayışla gülümsedi.

"Neden bana eşlik etmiyorsun... Yetiştirmem gereken çizimler var ve bir süre uyanık kalmalıyım beraber kahve içmeye ne dersin?"

Kollarımı bağlayarak kafamı salladım "Olur" dediğinde yürümeye başladım. Koridorun sonundaki odaya gelince kapıyı açtı ve geçmemi bekledi. Beraber geçtiğimiz de buranın diğer odalardan farklı olduğunu fark ettim.

KARANLIĞIMDAKİ TEK IŞIĞIM Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin