KARANLIĞIMDAKİ TEK IŞIĞIM

57.BÖLÜM

Selammmm!

Altını da bir tık hızlı ilerlediğimi fark ederek onu bir sonraki bölüme yani finale taşıma kararı aldım.

Umarım beğenirsiniz! Seviliyorsunuzz 🖤🦋

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!!

SON 2

(***)

Akif'in uzattığı su bardağını alarak birkaç yudum aldım ve geri uzattım. Akça odadan koşarak çıktıktan sonra Saudade onun yanına gitmişti bende eski yerimde oturmuş bekliyordum. Gözümden hala sessizce akan yaşlar Kağan'nın canını sıksa da ses etmiyor beni izliyordu.

"Derin Akça çok kırılgan biraz sindirmesi lazım... Eminim gelecektir yanına seninle konuşmak için" Akif'e bakmadan yanaklarımı sildim ve kafamı sallayarak onu onayladım.

Ayağa kalktığımda başımın dönüyor olmasından kaynaklı yine oturdum ve bir süre geçmesini bekledim. Kağan sıkıntı içinde ayağa kalktı ve beni de kaldırdı.

"Akif bizi bahçeye götürür müsün?" Kağan'nın sorusu ile Akif eli ile kapıyı gösterdi. Beraber aşağı indiğimizde Akif bizi yalnız bırakarak gitti. Kağan beni kendine çekerek çenesini başıma yasladi ve bir süre sakinleşmemi bekledi.

"Herşeyi anlattım Kağan... Herşeyi sakat kalmamı bile anlattım, bebeğimizi kaybettiğimizi bile anlattım ama gitti... Ben bizim de kolay bir hayatımızın olmadığını anlaması için herşeyi anlatım ama gitti" tekrar ağlamaya başlamam ile Kağan beni biraz uzaklaştırarak yanaklarımı avuçladı.

"Gamzelim kolay değil... Ben bile senin ölmediğini öğrendiğimde delirdim... Onu da düşün, yıllarca ailesini düşünmüş sıcak bir yuvaya hasret büyümüş... Ona acıyan insanlar alıp büyütmüş sonra tekrar sokağa bırakmış... Biraz da onu anlayalım, ayrıca daha küçük 16 yaşında o daha... Çok normal değil mi sence de verdiği tepki?" Dediğinde endişe ile ondan ayrıldım.

"Hayır ki ben ona alınmadım valla bak cidden... Sevgilim yemin ederim alınmadım ki ben ona... Sadece üzüldüm ben çok üzüldüm ona, kendime, anneme, babama Kağan annem ve babam onun yaşadığını bilmiyor..." daha sesli ağlamaya başladım "Onlara nasıl kardeşim yaşıyor ama bizi istemiyor... Nasil derim ben böyle birşeyi?" Karnıma giren sancı ile iki büklüm olduğumda Kağan korkuyla koluma girdi.

Eğilerek elimi karnıma bastırdığımda sancı gitmek yerine daha da arttı ve diz çökmeme sebeb oldu "Derin!" Kağan benimle çöktüğünde açıdan dişlerim birbirine geçmiş durumdaydı.

"K-kağan birşey yapm... O-onu kaybetmek istemiyorum" sık sık nefesleri arasında zorlukla konuştuğumda korkuyla beni kucakladı ve bağırarak içeri girdi.

"Kimse yok mu amina koyim! Akif! Derin geçti mi?! Çok mu sancın?! Kanama hissediyor musun Derin?!" Bizi görenler hızla bize yaklaştığında Saudade ve Akça'nın kalabalığı yararak bize doğru geldiğini gördüğümde gülümsedim.

"Neler oluyor?!" Acıdan inleyerek tırnaklarımı Kağan'nın ensesine geçirdiğinde Saudade konuşmaktan vazgeçerek doktoru çağırmalari için bağırmaya başladı.

Akça korkuyla yanıma yaklaştığında kimse onu görmüyor ve etrafa bağırıyordu. Elimi uzattığımda hızla tuttu ve yanıma geldi. Gülümseyerek istediğimde sacım yüzünden elini sıkarak gözlerimi yumdum. Titreyen dudaklarımı ısırarak derin derin nefesler aldım.