getaway car •taennie

getaway

şoktan donduğumu hatırlıyorum. hızlıca frene basıp yolu işgal ettiğimde, etrafımızda dönen kornalar umrumda değildi. jennie'nin kim olduğunu öğrenmeye çok yaklaşmıştım ve bulduklarım, pek de umduğum gibi değildi.

"yolu işgal etmeyi keser misin? olivia rodrigo bile senden daha iyi bir sürücüdür taehyung!"

dikiz aynasından ona bakmayı kesemiyordum. söyledikleri bir kulağımdan girip öbüründen çıkıyor gibiydi. itirafından sonra nasıl böylesine sakin kalabilirdi?

"taehyung, kendine gelir misin? annemler katil olduğumu söylüyor. ben öyle düşünmüyorum. onlar ne kadar bebeğimi öldürdüğümü söylese de olaylara bakış açımız farklı."

"SENCE BU, BENİ RAHATLATMALI MIYDI JENNIE?"

"KÜRTAJDAN BAHSEDİYORUM TAEHYUNG!"

tuttuğum nefesimi verip ona baktım. neden böyle gizemli olmak zorundaydı ki? lafı dolandırmadan veya kalbime indirmeden konuşsa olmuyor muydu?

"sonunda gaz pedalının yerini hatırladın!"

"neden kürtaj yaptırdın?"

jennie'ye karşı olan merakım dinmiyordu. normalde böyle özel bir konuya asla girmezdim fakat arabama aldığım bu kadın hakkında her şeyi bilmek istiyordum.

"çünkü bir bebeğin sahip olması gereken aileyi ona veremezdim."

"nasıl yani?"

"sevgi dolu bir ebeveynleri olmayacaktı. nişanlımla ben, o zamanlar ciddi bile değildik. şu an bile birbirimize aşık değiliz. ayrıca ikimiz de okuyorduk. gelirimiz bile yoktu. belki 1-2 sene idare eder daha sonrasında da kavgayla boşanırdık. gerisinde ise evladımıza travma dolu bir çocukluk ile alkolik ebeveynler bırakmış olurduk."

gerginlikle alt dudağımı ısırdım. dediğim gibi, gelenekleri seven biriydim ve bazı konularda ne kadar açık fikirli olmak istesem de yapamıyordum. kürtaj da bunlardan biriydi. bebeğimin öldürülmesine hiçbir şartta izin veremezdim.

"yine de öldürmek benim için doğru değil."

"annem gibi konuşuyorsun. ben bebeğimi öldürmedim taehyung, ben onu kurtardım. belki senin huzur dolu bir ailen olduğu için anlayamazsın. fakat her sabah dünyaya geldiğin için lanet etmeyi ve ailenden nefret etmenin ne kadar yorucu olduğunu bilmiyorsun. seni dünyaya getirdikleri için sevdiğin insanlar, aynı zamanda düşmanın oluyor ve yaşamaktan nefret ediyorsun. kendi çocuğumun böyle bir şeyle başetmesine izin veremem."

jennie moralinin bozulduğunu belli edercesine iç çekti. gözlerimi yolda tutmakta zorlanıyordum. arka koltukta, benim değerlerimle zıtlaşan biri oturuyordu ve ben ona çekilmeden duramıyordum. birbirlerinin fikirlerinden nefret eden iki insandık fakat neden böylesine içimi ısıtıyor ve onu sarıp sarmalama isteğimi uyandırıyordu ki?

"biliyor musun jennie, içimden bir ses bu aradan bambaşka biri olarak ineceğimi söylüyor."

"umarım bu iyi bir şeydir taehyung."

ona cevap vermedim. fakat içimden, arabadan indiğimde olacağım kişiyle tanışmasını dilemiştim. gideceğini bildiğim halde.

gelecek bölüm final