#3

974 77 16
                                    

Hyun daha yeni uyumuş, -daha doğrusu ister istemez uyuyakalmıştı.- ancak bu uykusunu bölen kapı çalma sesiyle irkilerek uyanmıştı.

Aklından tek geçirdiği tek şey şu olmuştu,

"Kimsin bilmiyorum ama yerimden kalkacak durumda bile değilim siktirip gidersen çok iyi olur."

Hyunjin zorla aradığı ağır gözlerini geri kapatıp, uyumaya geri döneceği anda kapıya giren bir anahtar sesi duydu.

"Chan'a anahtar veren aklımı sikeyim ben."

Chan, eve girdikten sonra aralık oda kapısını görünce hemen içeri girmişti. Odanın havasızlığı ve alığı içki kokularıla yüzünü buruşturarak gördüğü cılız, bembeyaz bir tenle şok içinde Hyunjin'e bakıyordu.

"Oğlum bu ne hal lan? Kendine gelir misin artık? Aramalarımıza, mesajlarımıza asla dönmüyorsun, zahmet edip bakmıyorsun bile. Öldüğünü düşünmeye başladık bu yüzden sana bakmaya geldim."

Hyunjin, ağlamaktan şişmiş olan gözlerini zorla aralayarak Chan'a hiç bir duygu beslemeyen bir bakış atmaya başlamıştı.

Kurumuş dudaklarından konuşmasına yeterecek kadar bir nefes alarak iğneleyici bir ses tonuyla konuştu Hyun.

"Chan, istediğini aldığına göre git artık."

Chan derin bir nefes bıraktıktan sonra odanın perdelerini açıp, camları araladı.

Hyunjin gözlerini elleriyle kapattı.

"Chan, siktir git burdan gerçekten. Kapat şu perdeyi de kör etmeye mi geldin beni?"

Chan çocuğu asla dinlemeyip eline bir torba aldı ve etraftaki şişeleri toplayıp, torbaya koymaya başladı.

"Seni şu saatten sonra dinlemeyeceğim, şu haline bir bakar mısın Hyunjin? Gerçekten bu sen misin? Bir insan için geldiğin duruma bak amına koyayım. Tamam çok sevmiş olabilirsin, çok değer vermiş olabilirsin ama bu sen değilsin. Toparlan artık."

Chan çalan telefonuyla lafını kesmiş ve gelen çağrıyı cevaplandırmıştı.

Minho kişisi arıyor...

Çağrıyı yanıtla
Evet | Hayır

"Efendim minho?"

"Vardın mı Hyunjin'in yanına?
Nasılmış, iyi mi?"

"Pek iyi olduğunu söyleyemem
Kendinden geçmiş geri zekalı. Yaşayıp yapamadığı bile belli değil, ben ilk gördüğümde konuşmasa öldüğünü düşünecektim."

"Gerçekten aptal bu çocuk.
Biz de yola çıkalım mı madem? Toplarım çocuklar ben."

"Minho, aslına bakarsan Hyun şu an çok depresif. Daha sonra gelseniz daha yararlı olur."

"Sen bilirsin. Kapatıyorum o zaman? Bana haber ver arada merakta bırakma bizi."

"Tamamdır, merak etme."

Arama sonlandırıldı.

Depression, Hyunin ✓Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin