ELMA HIRSIZI

8.BÖLÜM

8."HİSLER VE DUYGULAR"

"Herkes yaralıydı fakat tam dolmuyordu o boşluklar."

Hayat bana olumsuzluklar ile geliyorsa daha güçlü olmalıydım, mutsuzluk varsa daha çok gülümsemeliydim. Benim için, güçlü bir kadın olmak için dik durmak ve pes etmemek yeterliydi.

Bir haftalık küçük molandan çıkmış, her şeye rağmen güçlü bir zihin ile işimin başına dönmüştüm. Şirkete girdiğim andan beri selam verenlere karşılık vermiş, odama doğru yol alırken Simay beni gördüğü gibi yanıma gelmişti. "Günaydın Gazel hanım." Tebessüm edip, "Günaydın, sabah kahvemi de söyleyip yanıma gelir misin?" Simay dediğimi yapmaya giderken odama giriş yaptım.

Kabanımı çıkartıp askıya astıktan sonra koltuğuma yerleştim. Önümdeki laptop'u çalıştırırken masamdaki dosyalara göz attım. Hepsine vakıf olduğum için bir kenara ittirdim ve masamı düzenledim. Bana gelen birkaç kargo mektupları da daha sonra bakmak için göz önünde bir yere koydum. Kapı çaldığında "Gel." Diye seslendim ve Simay göründü. Kahvemi bıraktığında, karşı koltuğuma oturması için işaret yaptım çünkü baya çekingendi.

İçime bir nefes çekip kendime pozitiftik sağladım. "Simay seninle hiç doğru dürüst tanışamadık. İlk gün sonrası küçük bir mola verdim malûm." Dedim ellerimi iki yana açarken. "Evet ama ben her bir detayı size rapor verdim." Dedi tebessüm ederek. "Evet bunun için teşekkür ederim. Seninle güzel çalışabileceğimizi bana kanıtlıyorsun." Dediğimde mutluluğu yüzünde okundu.

Biraz okulundan, bölümünden bahsetti ve gerçek konumuza geçtik. "Biliyorsunuz ki işçi sayısı eksikti ve Günce Hanım bazı şirketler ile görüşüp tamamladı. Eren bey tüm malzemeleri tamamlatıp kalitesini ölçtü. Özgür bey de sorunsuz çalışıyor." Dediğinde "Güzel, çalışmalar dün başlamıştı bugün ki durum nedir?"

"Çalışmalar şuan devam ediyor ve Günce hanım mesai saatleri içerisinde yanlarıda şef olarak kalacak. Özgür bey de şuan yolda onların yanına gidiyor. Yani şuan her şey gözlem altında çalışıyorlar. Bir sorun yok efendim."

Gün içinde Alper ile benim de gitmem iyi olabilirdi. Bu ilk projemdi ve abim söz konusuyken her şeyden haberdar olmak istiyordum. "Teşekkür ederim Simay. En ufak detay ile ilgilen ve bana bildir." dediğimde tebessüm ederek odadan ayrıldı.

Kahvemden bir yudum alarak pencereden şehri izlemeye başladım. Düşünürken aklıma gelen şey ile kaşlarım çatıldı ve şirket telefonu ile Hakanın hat numarasını tuşladım. "Evet." Diye gelen karışlık ile, "Hakan odama gelir misin?" Diye rica ettim. "Dosya inceliyorum bitmesi lazım sen gel istersen." Dediğinde onaylayıp kapattım. Telefonumu alıp odadan çıkarken "Hakan beyin yanındayım." Diye haber verdim Simaya. "Anlaşıldı Gazel hanım."

Düz koridor da yürüken karşı odadan çıkan babamı gördüm ve adımlarım duraksadı. Bu bir hafta boyunca onunla hiç konuşmamıştım. Doğruyu söylemeyeceğini yine yalan üstünde yalan ile sır gibi saklayacağını biliyordum. Bana doğru attığı adımı görmezden gelip sol tarafa döndüm ve Hakanın odasının önünde durup kapısını tıklattım. İçeriden gelen ses ile içeri girdim ve arkadaşımı gördüğüm gibi gülümsedim. "Kolay gelsin." O da gülümseyip "Sağol, önemli bir dosya olmasa ben gelirdim ama incelemem lazım." Dediğinde sorun yok gibisinden elimle işaret yaptım. "Seninle konuşmadığım bir konu hakkında geldim." Diyerek yanına kadar yürüdüm ve pencerenin önünde durup şehrin kalabalığına baktım ardından Hakan'a.

"Hangi konu?" Dedi Hakan hâlâ dosyayı incelerken. "Karaca ile olan ortaklık." Dediğimde elindeki kalem sabit bir şekilde kaldı ve bakışları ağırdan bana döndü. "Biliyorsun ben bunu onaylamadım ki sende öyle. Kenan bey ile konuşmuş olduğunu düşünmüyorum. O ne diyor?" Hakan derin bir nefes alıp, "Ne diyecek onaylamadı tabi ki. Sorun yok, bizim tek ortağımız Kahramanlar." Dedi. Düşünür şekilde onu izledim ve ilk defa gizlenen bir şey sezdim. "Emin misin Hakan. Bilmem gereken bir şey var mı? Şayet söylemezsen projemi mahvedebilirler." Böylesini düşünmek bile istemiyordum. Ortak olup harici toprakları alırlar ve projemdeki bu ihtimali çürütürdü.