ELMA HIRSIZI

1.BÖLÜM

1."ÇINAR AĞACI"

"Çünkü insanlar başlangıçta ölmez..."

İlk bölüm şerefi sana, Nisanur_Altnyymk çok bekledin, çok destek ve umut oldun. İyi ki varsın...

...

Yeni yılın ilk kârı ayaklarımın altındaydı. Yolda yürüyor, zeminde izlerimi bırakıyordum. Etrafımda bir çok ses, kulaklarımı dolduruyor fakat sessiz ve tepkisizdim.

Yürüyordum, ardımdan izlerimi bırakıyordum. Beni bul diye...

Dışarıdaydım, lapa lapa yağan kar taneleri saçlarıma, üstüme konuk oluyordu. Abimde severdi.

İkisi de çok uzaklardaydı. Biri ulaşılır, diğeri ulaşılamazdı. Düşüncelerim ile yutkundum ve arkamı dönerek tekrar izlerimi bıraktım. "Aras çok sert atıyorsun!" Diyen Berna'nın sesi kulaklarımdaydı ama asla onlar ile değildim. Saat gece yarısı 01.53'tü. Bizim evin bahçesinde çocuklar ile kar'ın tadını çıkarıyorduk. En azından onlar ve tepkisiz bedenim.

"Adı üzerinde kar topu, bir pizza değil!" O sıra Melis'in sesi duyuldu. "Ciddi misin Aras? Yine mi acıktın!" Bakışlarımı kaldırdığımda az ötemde kartopu savaşı yapan dostlarımı gördüm. Berna, Aras ve Melis kafa kafaya tartışıyordu. Hakan, Gözde ve Alper bir köşede ellerinde eldiven kardan adam yapıyorlardı.

Yanlarına ilerlerken başımdaki lila rengindeki bereyi geriye ittirdim. Aşağıya kayar gibi olmuştu. Zemindeki kar'ı her ezişimde çıkan ses, umudun sesiydi. Ben nereye gidersem gideyim bulur muydu beni?

"Ay! Bunun soğuk duruşu aynı Alper ya!" Diyen Gözde kocaman bir kahkaha atmıştı. Yüzümde ufacık gözle görülmeyecek bir tebessüm oluştu. Alpere döndüğümde Gözdeye ters bir bakış atmıştı. "Cidden komik değil, senin yüzünden bu adamı buraya dikiyoruz." Kardan adam yapmaya gönüllü olmadığı o kadar belliydi ki...

Hakan da gülerek Gözde'nin siyah saçlarını karıştırdı. "Takılma kardeşime, kara gömerim seni." Dediğinde Gözde alayla, "Tabi tabi" dediğinde kovalama başlıyordu ki Hakan beni fark etti. "Güzelim, gel yanıma" dediğinde usulca ona yaklaştım. Alper ve Gözde ufak tebessümle bana bakarken ben Hakanın kulaçları altına girmiştim. Gözde yanıma gelip yanağıma bir buse kondurdu. Geri çekildiğinde sevecenlikle gülümsedi.

"Gazel, sence kardan adamımıza ne isim vermeliyiz?"

Aklımda iki isim dönüyordu, izimi bulacak olan değil de, bulamayacak olan kişinin adı kalbimde ve zihnimde yankı yapıyordu. Sadece yankı... Dilimi çözüp tek kelime edemiyordum. Hakan tek bir kelimemi bekler gibi bana bakarken, Alper de ondan farksızdı. Gözde ise üzgün bir ifadeyle bana bakıyordu. Dökülmek istemiyordu işte kelimeler, ne yapayım?

Biz birbirimize bakarken, evimizin kapısı açıldı ve Kaan yüksek sesle, "Havuç ve zeytinler geldi." Diyerek yanımıza geldi. Elindekiler, bir havuç ve iki zeytinden ibaretti. Gözde üzgün bir halde Kaan'ın elindeki havucu aldı ve kardan adama bir burun armağan etti. Gözleri de Kaan yerleştirdi. Ardından bize döndüğünde direkt bana baktı. "Bir gitar çalayım diyorum, Gazele ithafen." Dedi ve göz kırptı.

O sıra diğerleri yanımıza geldi. "Ateş yaksak Kenan abi bizi postalar mı?" Berna'nın fikrine "Yakın ne olacak." Cümlesi dudaklarımdan firar etti. Gözde bir kez daha sordu, "Peki kardan adama bir isim?" Dediğinde omuz silktim.

Umutsuzca iç çektiler ve Hakan'ın omzumdaki eli destek olurcasına sıvazladı. Aras, "Pizza da süper giderdi." Diyen Arasa hepsi itiraz sesleri yükseldi. "Böyle olmadı füze atın!" Dedi ardından.