APRIL HIDDEN AGENDA (CALENDAR GIRLS SERIES #4)

AGENDA 1

April’s Point Of View

“Hmm. You’re so beautiful, hija.” malambing na sambit nitong matandang kaharap ko.

My gas. Since birth, you’re outdated.

Trust me, I really wanted to break his bones all over his body right now. Kung wala lang akong kailangan sa kaniya ay kanina ko pa siya sinukahan. Oh, ghad. Take this old man away from me.

“What would you like to drink?” Aniya pa at iginaya ako patungo sa lamesa.

Palihim na lang akong umuubo na parang naduduwal.

“Ahm, a water will do, Sir.” Kunwari’y malambing kong sabi at peke siyang nginitian.

Napangiti naman ang loko-loko. “Great. But it’s better if we drink wine. What do you think?”

Natigilan ako saglit sa sobrang pangingilabot. “Uhm,”

“Hm?” Damn.

Nang akmang lalapit siya ay mabilis kong hinila ang bangkong malapit sa ‘kin at kaagad na umupo. Ho! “You choose, Sir. It’s up to you.”

Napangiti naman siya at umikot papunta sa Kusina. “Drop the Sir, hija. You can call me Daddy.”

Natigilan na naman ako, pero bago pa ako makapag-react ay nawala na siya sa harapan ko. Hell! Mukhang mas mapapaaga pa yata ang pagkamatay ko kaysa sa matandang ‘to, e. Drug dealer na nga, may tinatago pang kahalayan.

Bakit ba kasi ‘di pwedeng patayin ang lalaking ‘to?

Damn it. Sa dami ng naka-encountered kong matatanda, dito lang talaga ako sobrang nangingilabot. Imposible naman na nakakaramdam ako ng takot, sino ba siya?

Palinga-linga lang ako sa paligid habang hinihintay siyang bumalik. Sa pagkakaalam ko ay napakayaman ng taong 'to. According to my researches, he's one of the top richest Business Man in the Philippines. Tapos papatayin ko lang?

Well, not now. Nakakalungkot lang isipin na yung ibang tao, napapaikot lang ng dahil sa pera. Pwede naman magtrabaho ng walang bahid ng kasakiman, ano? Opinion ko lang naman.

Admit it, I kill peoples but it’s legal. It’s legal for me as an agent, but it’s against to God. Hayyy. Life is really hard. But sometimes you must choose the wrong decision for other’s sake.

What will happen to me, then? Sus, ‘wag ka na.

“What’s bothering you?”

Napailing ako. “Hindi ka na nga matino, ang pangit-pangit mo p—shit!” Napatayo ako bigla ako sa kinauupuan at napahawak sa bibig. “U-Uhm, Sir—”

Nakakahiya ka.

He just let out a chuckle and pointed out the Glass over the table. Napakagat-labi ako sa sobrang kahihiyan. At ngayon ko lang natuklasan na may hiya pala ako.