"ေကာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ခ်စ္လား"
.
.
.
.
ေရွာင္းက်န္႔နွင့္ဝမ္ရိေပၚ ခင္မင္လာၾကသည္မွာ နွစ္လတင္းတင္းရွိခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။
နွစ္လအတြင္း ေရွာင္းက်န္႔သိလိုက္ရသည္မွာ ရိေပၚက
တစ္ကယ့္ကေလးေလး ဆိုသည့္အမွန္တရားကိုပင္။
ဘယ္ေလာက္ပဲ တည္ၿငိမ္ေအးစက္ေနပါေစဦး
အတြင္းစိတ္ကေတာ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ကေလးေလးသာ။
ေအာ ၿပီးေတာ့ မသိမသာနဲ႔ လူလဲကပ္ေသးတယ္
အခုလည္း ေရွာင္းက်န္႔အလုပ္မၿပီးခင္အထိ ဆိုင္၌
ေပေတထိုင္ေစာင့္ေနသည္မဟုတ္ပါေလာ။
တစ္ကယ့္ ေကာင္ေလး
" ေကာ သူေဌးက ဘာလို႔ဆိုင္ကို ေစာေစာမပိတ္တာလဲ"
ထံုးစံအတိုင္း အေမာင္ရိေပၚက ေမးခြန္းထုတ္လာျပန္ပါသည္။
" ညေနနဲ႔ ညပိုင္းေတြမွာပဲ လူစည္တာေလကြာ
အဲ့အခ်ိန္ ေက်ာင္းဆင္းတဲ့ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးေတြ၊
အလုပ္အတူတူဆင္းလာၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ဒါမွမဟုတ္္ ခ်စ္သူေတြက ေကာ္ဖီေလးေသာက္ရင္း အပန္းေျဖၾကတယ္ေလ "
"ဟုိမွာၾကည့္ပါလား"
ေရွာင္းက်န္႔က သူတို႔နွင့္မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ ေလ်ွာက္လာေသာ ေက်ာင္းသူနွစ္ေယာက္ထံၫႊန္ျပသည္။
Little cloud logoနွင့္ ေကာ္ဖီဘူးေလးနွစ္ဘူးမွာ အသီးသီး၏လက္ထဲတြင္ေနရာယူလုိ႔။
" ရိေပၚ ေကာကိုမေစာင့္လဲရတယ္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ေကာတို႔က အေဝးႀကီးပဲမဟုတ္ဘူးလား"
ဝမ္ရိေပၚက ေရွာင္းက်န္႔အိမ္ကိုလိုက္ပို႔ၿပီးမွသာ သူ႔အိမ္သူျပန္ေလ့ရွိသည္။
အဲ့အက်င့္စလာတာက သူတို႔သိတဲ့ ၂၁ရက္ေျမာက္ေန႔က။
" အင္း ဒီအတိုင္း အိမ္ျပန္ေနာက္က်လဲ ကြၽန္ေတာ့္ကို
ူဆူမဲ့လူမရွိဘူး"
ေရွာင္းက်န္႔ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း "ရိေပၚမွာ
မိဘေတြမရွိေတာ့ဘူးလား"လို႔လဲေမးခ်င္သည္။
သို႔ေသာ္ ေကာင္ေလး၏ဝမ္နည္းရိပ္နွင့္ နာက်ည္းရိပ္သန္းေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားေၾကာင့္ စကားလံုးမ်ားကုိအၿမဲလိုလိုမ်ိဳခ်လိုက္ရံုသာ တတ္နိုင္ပါ၏။
