" ရှောင်းကော!!!"
စျေးဝယ်စင်တာထဲ ကျယ်လောင်စွာ ပဲ့တင်ထွက်ပေါ်လာသည့်အသံကြောင့် ရှောင်းကျန့်ရဲ့ မုန့်ညင်းထုပ်လေးကိုင်ထားသည့်လက်တောင် ဆတ်ခနဲ
တုန်ယင်သွားသည်။
ဘေးနားမှာရပ်နေသည့် ဝမ်ရိပေါ်မှာလည်း မျက်မှောင်ကြုံ့လို့။
" အာ.... ရှောင်ရွှယ်"
မိန်းကလေးတန်မဲ့ အသံအောင်လွန်းသည့် ရှောင်ရွှယ်သည်ကား အသီးအနှံအထုပ်များကိုဆွဲလျက်
သူတို့ဆီ ပြေးလာလေ၏။
" ရှောင်းကော!"
" ကော စျေးလာဝယ်တာလား"
"အွန်း တစ်ပတ်စာဝယ်ထားတာကုန်သွားလို့"
အနှီမိန်းကလေးမှာ စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းနေပြီး သူမက ရှောင်းကျန့်ကိုကြည့်လိုက် ကြမ်းပြင်ကိုကြည့်လိုက်နှင့်အလုပ်များနေသည်။
ဟုတ်ပါ၏။
ရှောင်ရွှယ်သည်ကား ရှောင်းကျန့်ကို သဘောကျနေခြင်းပင်ဖြစ်သည်။
ဆယ်ကျော်သက်လေးသာဖြစ်၍ သူမဟာ
ချစ်ရသူကိုတွေ့လိုက်ရရုံဖြင့် ရှက်သွေးဖြာလာကာ
စကားလဲ များများစားစားမပြောရဲပဲ ခဏလောက်ဟိုဟိုသည်သည်လျှောက်ပြောပြီးနောက် ထွက်ခွာသွားတော့သည်။
" တော်တော်ရင်းနှီးတဲ့ပုံပဲ"
တစ်ချိန်လုံးဘေးထွက်ရပ်နေသူမှ စကားသံထွက်လို့လာလေပြီ။
လေသံမှာ ချဥ်စူးနေသည့်တိုင် ဝမ်ရိပေါ်ဟာ
"ငါဂရုမစိုက်ဘူးနော် လစ်စမ်း" ဆိုသည့်အမူအရာကိုထိန်းသိမ်းထားဆဲဖြစ်သည်။
" အင်း ကော်ဖီဆိုင်ကို ခဏခဏလာတတ်တယ်လေ၊ တော်တော်တက်ကြွတဲ့ ကလေးမ ပါပဲ"
ဝမ်ရိပေါ်၏ မျက်နှာထားမှာ မှောင်မိုက်သွားခဲ့ပြီး
သူက ရှောင်းကျန့်ကိုတောင် မစောင့်ပါပဲ ထွက်သွားခဲ့သည်။
f**k!! ရှားရှားပါးပါးရတဲ့ အချိန်လေးကိုတောင်
လာနှောင့်ယှက်နေကြတယ်။
ရှောင်းကျန့်မှာတော့ ကြောင်အမ်းလျက် ယောင်လည်လည်ဖြင့် အမြန်ငွေရှင်းရင်း ရိပေါ်နောက်လိုက်ရလေပြီ။
