" ကော မောင့်ကို ကြည့်ပါအုံး "
"မသွားပါနဲ့ မောင့်ကို အဖော်ပြုပေးလေနော်
မကောင်းဘူးလားဟင်"
"ကော... မောင်တောင်းပန်ပါတယ် မသွားပါနဲ့
မောင် ဘာအမှားလုပ်မိခဲ့လို့လဲဗျာ "
"ရှောင်းကျန့် ခင်ဗျား ဒီအချိန်ကျွန်တော့်ကို လှည့်မကြည့်ခဲ့ရင် နောင်တရအောင် ကျွန်တော် လုပ်ပစ်မှာနော်"
"ကျွန်တော် ခင်ဗျားကို လက်စားပြန်ချေမှာ"
ကြည်လင်ပြတ်သားနေဆဲ အသံပေါင်းများစွာနှင့်
မျက်လုံးများနီရဲကာ သူ့ကိုဒူးထောက်မတတ်တောင်းဆိုနေသော ကောင်လေးတစ်ယောက်
ထိုကောင်လေး၏ စိတ်ဝိညာဉ်မှာ အစိတ်စိတ်အမွှာအမွှာကွဲကြေသွားပုံရသလို တဖြည်းဖြည်းတောင်းပန်တိုးလျှိုးနေရာမှ ခက်ထန်လာသည့်
ပုံစံမှာ သိပ်ကိုသနားစရာကောင်းလှသည်။
ရဲရဲတောက်နေသောမျက်ဝန်းအစုံမှာ ဆို့နင့်ကြေကွဲ
မှုများနှင့် မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်မှုများက တစ်လှည့်စီနေရာယူလို့နေပြီး ကောင်လေးဟာ နောက်ဆုံးမှာတော့ ဘာမျှမပြောခဲ့ မပြောနိုင်တော့ပေ။
လှည့်ထွက်လာပြီးနောက် အရာအားလုံးဟာ ဖန်သားနှယ် နုနယ်လွန်းကာ တစ်ချက်လေးထိလိုက်ရုံနှင့် တစ်စစီကွဲကြေသွားချေပြီ။
" ဒုန်း!!!!"
ရှောင်းကျန့် နိုးလာချိန်တွင် မျက်ဝန်းထောင့်မှာ စိုစွတ်နေခဲ့သည်။
" အလုပ်ချိန်မှာ ဘာလို့အိပ်နေတာလဲ အခုချက်ချင်းထစမ်း"
တစ်ကယ်တော့ ညက ရှောင်းကျန့်အိပ်မပျော်နိုင်ခဲ့တာမို့ အလုပ်စားပွဲပေါ်မှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားခြင်းပါပင်။ ထို့အပြင်လုပ်စရာထွေထွေထူးထူးလဲမရှိသည်မို့။
ရှောင်းကျန့်က မျက်ခုံးနှစ်ခုကြားကို ဖိနှိပ်လိုက်ပြီး
အက်ရှသောအသံဖြင့် ဆိုလာသည်။
" ဘာခိုင်းစရာရှိလို့လဲခင်ဗျ"
" ဒီဇိုင်းဌာနရဲ့ နှစ်ချုပ်စာရင်းတွေ ယူလာခဲ့ပေး"
"ငါးမိနစ်အတွင်း"
"............"
ဒီဇိုင်းဌာနသည် အောက်ဆုံးလွှာ၌ဖြစ်သည့်အပြင်
အလွှာများစွာရှိသောအနှီcompanyကြောင့် ငါးမိနစ်အတွင်းဆိုသည်မှာ လုံးဝမဖြစ်နိုင်သည့်အချိန်ပင်။
