" လျှောက်လည်ရအောင် ကော"
"......."
ကိတ်မုန့်စားနေရင်းပြောလာသည့်စကားက အစမရှိအဆုံးမရှိ။ ရှောင်းကျန့်က ခေတ္တမျှ တောင့်ခဲသွားပြီးနောက်တွင် ခေါင်းငြိမ့်လာသည်။
" bossဆီမှာ ခွင့်တောင်းလိုက်မယ် ရိပေါ်ဘယ်သွားချင်လဲ"
အနှီကလေးသည် ကျောင်းတွင်အတော်ဆုံးကျောင်းသားများထဲမှတစ်ယောက်ဖြစ်သည်ဟု
ရှောင်းကျန့် သတင်းကြားသည်။ ရုပ်ရည်အသင့်အတင့်ရှိပြီး စာတော်သည့်ရိပေါ်လိုကလေးမျိုးက လူမှုဆက်ဆံရေးမကောင်းသည်မှာ နှမြောစရာပင်
ထို့ကြောင့် အခုတလောရှောင်းကျန့်က ဝမ်ရိပေါ်လူများနှင့်ထိတွေ့ဆက်ဆံနိုင်အောင် ကူညီပေးလေ့ရှိနေ၏။
အပေါင်းအသင်းမရှိ၊ ရင်ဖွင့်ဖော်မရှိ၊ တိုင်ပင်ဖော်မရှိ။
နေ့စဥ်နေ့တိုင်း ကော်ဖီတစ်ခွက်၊ ကိတ်မုန့်တစ်လုံးနှင့်သာ အဖော်ပြုတတ်သည့် အနှီကလေး
ယခုလိုရှေ့ဆက်သွားလျှင် ရူးသွားလိမ့်ပေမည်။
" ကစားကွင်း"
"ကျွန်တော်တစ်ခါမှ ကစားကွင်းမသွားဖူးဘူး"
"......."
ရှောင်းကျန့် ကသိကအောက်ဖြစ်စွာ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။
ရိပေါ်က ဘယ်လိုမျိုး ကြီးပြင်းလာရတာပါလိမ့်?
သူက မနေနိုင်ဘဲ လက်ဆန့်ကာ တစ်ဖက်လူ၏ ခေါင်းကိုပုတ်ပေးလိုက်မိပါ၏။
" ......"
နှစ်ယောက်သားဟာ ဘာမျှမပြောခဲ့ကြသောငြား
မျက်ဝန်းတွေကတော့ အကြာကြီးကို ဆုံစည်းခဲ့ကြသည်။
ထိုနောက်မှတော့ ကြောင်အမ်း နေပုံရသောမျက်နှာထားနှင့် ဝမ်ရိပေါ်အား ရှောင်းကျန့်ဘက်မှ
အပြုံးတွေဖောဖောသီသီ စွန့်ကြဲလိုက်ပါတော့၏။
ဝက်ပေါက်လေး ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာ
.
.
.
.
" ကော...."
"ဟင်"
"ကြည့်လို့ကောင်းတယ်"
အမှန်ပါပင်။
အပြာနုနုhoodieတစ်ထည်နှင့် ချည်သားဘောင်းဘီရှည်အဖြူလေးဝတ်ဆင်ထားသည့်တိုင်
ရှောင်းကျန့်မှာ လည်ပြန်ငေးရလောက်အောင်
ကြည့်ကောင်းနေခဲ့သည်။
