AY TENLİ KADIN ( Affeder mi Aşk Bizi Serisi )

Sarılmak

Ahhh !!! Bu sorduğu soru muydu ? Tabii ki de ona sarılmak isterdim. Onun kollarında kaybolmak bir daha bulunmamak isterdim. Onunla bu yatakta bu şekilde sonsuza kadar uyumak isterdim. 🌙

"Hâlâ aklım almıyor Savaş benim kardeşimdi. "
Duyduğum isimle aniden kalbim acıyla çarpmaya başladı. Kalbim sıkışıyor nefesim daralıyordu.
Ağzımdan çıkan tek şey "Savaş" oldu.

Hayır! Savaş bey böyle bir şeyi yapmazdı değil mi ? Bu kadar pislik olamazdı.

"Evet Aysa, Karım patronun Savaş Arslan'ın koynuna girdi."
Elimdeki bardak tekrar duyduğum isimle yere düşüp paramparça oldu. Ama kalbim bu bardaktan daha fazla paramparça olmuştu. Duyduğum doğruydu gerçekten onun ismini söylemişti.

Kalbimdeki sancı daha da şiddetlenlenmeye başlamıştı. Midem bulanıyor gözlerimden yaşlar firar etmek istiyordu. Bu duyduklarım çok ağırdı .
"Benim gitmem gerekiyor " diyerek ayağa fırladım. Arkamdan seslenen Tarık'ı umursamadan koşarak arabama bindim.

Arabaya binmemle tuttuğum gözyaşlarım acıyla akmaya başlamıştı.
Yarım saatte eve gelmiştim yol boyunca aklımda
"Savaş Arslan'ın koynuna girdi " cümlesi dolaşıyordu.

Kendimi koltuğa atıp yaslandım ayağımdaki ayakkabıyı çıkarıp ayaklarımı karnıma çektim
O böyle adi bir adam mıydı ? Daha iki hafta önce beni öpen ,yaralarımı sarmaya çalışan adam başka birinin hayatını nasıl mahvedebilirdi. Ona karşı dizginlemeye çalıştığım duygularıma her teslim olmak istediğimde yeni bir şeyler çıkıyordu.

O karanlıkta ne kadar süre kaldığımı bilmiyorum kapı ziliyle irkildim.

Gelen Tarık'tı. Kapıyı açıp salona yürüdüm o da arkamdan geliyordu kendimi koltuğa atıp yüzüne bile bakmadan bakışlarımı boşluğa çevirdim.

"Neden bu kadar üzüldüğünü biliyorum Aysa.
Madrid'te onunla birlikte olduğunu biliyorum."

Şok içinde gözlerimi ona çevirmiştim.
"Hakkında her şeyi biliyorum Savaş'ın sana olan zaafını... Aslında yalan söyleyemeyeceğim seni, ona karşı kullanmayı bile düşündüm ama yapamadım sen çok farklısın. Benim gibi, Savaş gibi, Rosa gibi değilsin. Sen çok temiz bir kızsın."

Duyduğum şeylerin ağırlığıyla ağzımdan tek kelime çıkmazken kapının bir anda alacaklı gelmiş gibi çalmasıyla korkuyla irkildim. Bu kapı çalma tarzı sadece bir kişiye özgüydü. Evet Savaş bey buradaydı. Kapıyı açmayacaktım, Onu görmek sesini duymak istemiyordum.

Beklemediğim bir hareketle Tarık kapıyı açtı. Karşımda duran Şavaş bey'in sinirli olduğu gözlerinden belli oluyordu. Tarık'ın önüne dikilip öfkeyle "Senin burada ne işin var lan ?" diye bağırdı.
Tarık ona cevap vermeden arkasını dönüp yanıma geldi.

Evin içinde oluşan gerginlikle oturduğum yerden ayağa fırladım. Bu kez öfkeden grileşmiş gözleri bana dönmüştü.
"Aysa bu herifin burada ne işi var ? " diye bu kez bana bağırdı.

Korku içindeydim. Savaş bey'in yüzüne yansıyan öfke üçümüzü yakacak gibiydi. Dilim korkuyla tutulmuş bedenim panikle titremeye başlamıştı.
Tarık , "Burası Aysa'nın evi diye biliyorum sen karışamazsın." dedi.

Yumruğunu sıkıyor her an Tarık'ı dövecekmiş gibi bakıyordu.
"Sen sus. Aysa bunun burada ne işi var ? " dedi.
Bana hesap sormaya hakkı yoktu. Sinirle, "Çünkü beraberdik " dedim
Tarığı itip üzerime yürüdü.
"Sen bu adamla bütün gün berabermiydin ? "
"Evet, aynen öyle bir sakıncasımı var" diyen Tarık'ın üzerine yürüyüp yakasını tuttu.