Luxovia

Oswistian 12 november 2611

Verbaasd keek Luxovia op. Het kloppen op de deur was zacht en onverwacht geweest. Toch was het niet een twijfelachtig geluid geweest.
"Binnen."
Langzaam ging de deur open en verscheen het gezich van Tiwaz van Gaprea. Verlegen glimlachte hij naar haar. Ze glimlachte terug, afwachtend wat hij kwam doen.
"Ik, eh, ik kwam even kijken..." hij schraapte zijn keel. "Ik kwam even kijken hoe het met je ging."
"Het gaat goed met me, alle omstandigheden meegerekend. Dank u voor uw hoffelijkheid, hoogheid."
Ze wendde zich af van de deur in de verwachting dat de prins weer zou vertrekken. De deur viel weer in het slot.
"Ik heb u de laatste dagen steeds verhitter het paleis uit zien komen "
Geschokt keerde Luxovia zich weer in de richting van de deur. Tiwaz kwam over het dikke tapijt naar haar toe. Hij knielde op een knie en keek haar recht in de ogen.
De felheid van zijn vlam deed haar naar adem happen. Ze had het wel eerder gezien, tussen twee mensen, maar nooit op haar gericht. Wat had ze de mensen benijd om dat te kunnen voelen. Niet alleen voor de ander, maar ook te zien en te weten dat die ander het voor jou voelde.
"U hebt mij bespied," een vaststelling, geen vraag.
Gegeneerd boog hij het hoofd even, om vervolgens met een jongensachtige grijns op zijn gezicht haar aan te kijken.
"Het is moeilijk om niet te zien dat de sneeuw zich uit de voeten maakt als jij neerknielt. De stoom slaat de laatste paar dagen letterlijk van de grond af."
Nu boog Luxovia haar hoofd. Ze kon niet ontkennen dat de aandacht die Tiwaz haar gaf, rechtstreeks of zoals nu bleek op een afstand haar vleidde.
Vooral omdat hij haar vlam had gezien.
Met een schok keerde ze terug naar hier en nu. Wat als het hem nu juist om haar vlam te doen was?
"Ik maak me zorgen om je. Ik heb vroeger hele vreemde legenden gehoord. Over de vrouwelijke aarde en haar avatar. Het lot van de avatar is verbonden met die van de aarde en andersom."
Verbazing beving haar. Was er in deze tijd nog iemand die de verhalen van het begin kende? Iemand die ze bleef vertellen? Waren de melodieën van toen ook bewaard? Zou ze het durven vragen?
"De bijzondere vlam, gelijk het universum, die brandt in de avatar zal de avatar uiteindelijk verteren als de aarde te heet wordt."
Hij stopte met praten.
"Tiwaz..."
Ze moest hem afleiden van de waarheid, hem een smoesje, een andere verklaring op de mouw spelden.
"Is dat wat er gaande is? Ben jij vanbinnen aan het wegbranden?"
Ze voelde de schok van de aarde aan de andere kant van de wereld in haar hart. Ze sloot haar ogen in pijn en verdriet toen ze voelde hoe de aarde in wanhoop een vulkaanuitbarsting probeerde te bewerkstelligen. Het werd gestopt door de kou voor het goed en wel begonnen was.
"Luxovia? Wat is er aan de hand?"
Tiwaz's stem kwam van ver, haar zicht vervaagde. Ze voelde hoe haar vlam heter en heter werd. Ze liet zich wegglijden in het donker dat haar begon te omgeven. Haar Brandlust verteerde haar en dr aarde. Van ver klonk de gestresste stem van Tiwaz.
"LUXOVIA!"