Coach's Daughter [Stiles Stilinski, Dutch/Nederlands]

h.

|Feye Finstock|

Ik was wat aan het rondrennen in het bos. Ik was aan het genieten van mijn supersnelheid, superreukvermogen en superhoorvermogen. Misschien ga ik dit hele weerwolf-gedoe nog leuk gaan vinden.

Behalve dan het gevoel om mensen hun keel open te klauwen eens per maand. Maar dat zal ik er moeten bijnemen. Ik was op mijn terugweg wanneer ik een bericht vam Stiles binnenkreeg op mijn mobiel.

Hey! Heb je zin om iets leuks te doen vandaag? x (10:32)

Ik antwoordde terug.

Tuurlijk Stiles! x (10:32)

---

Oké, ik kom je halen binnen een halfuurtje. Tot dan! x (10:33)

Ik spurtte terug naar huis om me snel te douchen en een deftige outfit uit te zoeken. Ik besloot een witte bralette en een wit met rode bloemenprint  aan te doen en mijn witte sandaaltjes met diamanten.

Ik krulde mijn vuilblonde haren lichtjes en ging beneden in de zetel zitten wachten totdat Stiles kwam. "Jij ziet er mooi uit. Heb je een date?" Vroeg mijn vader toen hij even opkeek van zijn schoolwerk die hij nog moest doen.

"Wel, niet echt een date, gewoon een afspraakje. Denk ik," zei ik en prutste wat aan mijn horloge. Oorspronkelijk was het van mijn moeder, maar ze wou dat ik het had.

"Maar je zou willen dat het een date is?" Veronderstelde hij, waarop ik knikte. Net toen mijn vader nog iets wou zeggen, hoorde ik de deurbel. "Stiles is er, doei pap!" Riep ik en snelde het huis uit.

"Wow, je ziet er leuk uit," zei Stiles. Ik voelde een lichte blos opkomen en mompelde een dankje. "Je ziet er ook leuk uit Stiles," zei ik. Ik meende het. Hij droeg een zwart t-shirt, een wit-bordeaux geruit hemd en een bruine broek.

"Naar waar gaan we?" Vroeg ik aan hem, toen we in zijn Jeep zaten. "Dat is een verassing, lieve Feye," zei hij en concentreerde zich verder op de weg.

Ik daarentegen bleef naar Stiles kijken. Zijn mooie whisky-kleurige ogen, zijn donkere wimpers. Zijn ronde, roze lippen. Zijn perfecte kaaklijn.

"Waarom staar je zo?" Hoorde ik Stiles plots zeggen en ik wende snel mijn hoofd af. "Ik was niet aan het staren," mompelde ik. En voor de tweede keer in een paar minuten voelde ik een blos op mijn wangen verschijnen.

"Wel, we zijn er." Zei Stiles toen hij zijn auto stopte. Ik keek naar buiten en zag dat we geparkeerd stonden voor een ijskraampje. "Wel ik dacht misschien kunnen we een ijsje eten en wat rondwandelen in het park?" Vroeg hij onzeker.

"Dat is helemaal goed voor mij, Stiles," zei ik. We gingen ernaar toe en Stiles bestelde de ijsjes. Één met 2 bollen aardbei en één met een bol chocolade en een bol vanille. Hij gaf me mijn ijsje en we gingen op een bankje zitten.

Na een lange tijd lachen en babbelen begon het donkerder en kouder te worden. Ik voelde de duizend kleine haartjes op mijn armen rechtkomen en ook Stiles had dat door, want hij deed zijn jas uit en legde die over mijn schouder.

Ik voelde al snel de warmte over mijn armen verspreidden en ik bedankte hem. Het was een prachtige avond. Er was geen wolkje aan de lucht, duizenden sterren lichtten de hemel op en het geluid van zwermen krekels maakte de gezellige en romantische sfeer compleet.

Stiles en ik wandelden dicht tegen elkaar richtig een gezellig meertje, waar zijn jeep niet ver van geparkeerd stond. "Ik heb nog een verassing," zei hij en lachte verlegen. Hij ging achter mij staan en plaatste zijn handen voor mijn ogen. Mijn huid gloeide onder zijn aanraking waardoor er een rilling van genot door mijn lichaam stroomde.

Ik voelde dat we wat aan het wandelen waren totdat Stiles' handen verdwenen en een picknickkleedje met een mand vol eten, kaarsjes en een fles kinderchampagne mijn vizier kwamen.

Ik sloeg mijn handen voor mijn mond  en begon te lachen van geluk. Ik keek naar Stiles. "Verassing!" Riep hij enthousiast. "Hoe heb je dit gedaan? Stond dit hier al die tijd al?" Vroeg ik en omhelsde hem. "Nee, ik heb hulp gekregen van Scott en Alisson," zei hij en ging op de hoop kussens naast het picknickkleed zitten.

Ik volgde en plofte neer naast hem. Iets te dicht want onze hoofden waren enorm dicht bij elkaar. Ik zag dat Stiles zachtjes vooruit leunde en ook ik ging iets naar voren. In voelde zijn warme adem in mijn gezicht en kon bijna zijn lippen op de mijne voelen.

Ik sloot voorzichtig mijn ogen, wachtend totdat het ging gebeuren. Maar het gebeurde niet. Stiles zijn mobiel ging af net op het moment hij zijn lippen op de mijne wou drukken en een grote vlaag van teleurstelling trok door mijn maag.

Ik leunde terug achteruit en wachtte totdat Stiles klaar was met bellen. "Het spijt me zo Feye, maar ik moet heel dringend weg, " zei hij en liep naar zijn Jeep, waarmee hij niet veel later wegreed.

Daar zat ik dan. Alles stond daar nog. De kaarsjes, al het eten. Hij liep gewoon weg. Tranen vormden in mijn ogen. Ik besloot alles op te ruimen en mijn vader te bellen. "Pap," begon ik toen hij opnam, "wil je me alsjeblieft komen halen?"

[A/N IS Stiles niet romantisch? 😉]