•𝙳𝚘𝚗'𝚝 𝙻𝚎𝚊𝚟𝚎 𝙼𝚎• ♡ 𝙹𝚒𝚔𝚘𝚘𝚔 ✔️

chapter 01

අර්ධයකට අඩුවෙන් පුරවා තිබුණු මත්පැන් වීදුරුවට 'ටක්' හඩක් නගමින් දැමූ අයිස් කැටයක හඩ දිගු රාත්‍රියක අත වනන බව නම් නිසැකයි. ඒත් ඉතින් සෙනඟ හිටපු නැති බාර් කවුන්ටර් එකේ වාඩි වෙලා හිටපු තරුණ පිරිමි ළමයාට නම් ඒ රැය තව ටිකක් දිග වෙන තරමටමයි හොඳ.

"සර් දැන් ඇති නේද? අපිට බාර් එක තවත් රෑ වෙනකන් ඇරගෙන ඉන්න බෑ. මං කාටහරි කතා කරන්නද?"

"තමුසෙ කොහොමද එහෙම කියන්නේ? බාර් තියෙන්නේ වහන්න නෙවෙයි."

"මං සර්ගේ කාට හරි කතා කරන්නද ? "

බාර් එකේ සේවකයා එලෙස කියනවත් සමග සේවාදායක තරුණයා උරහිස් වලින් ගැස්සෙන ගමන් බොරුවට අඬන්න ගත්තේ අතේ තිබුණු වීදුරුවෙන් උස් මේසයට ගසමින්.

"මට කවුරුත් නැත්තන්, ඔයා කාට කතා කරන්නද?"

"සර් එහෙනම් මන් ටැක්සියක් දාලා දෙන්නද ?"

එක් වරම සේවකයා දිහා තමන්ගේ හීනි ඇස් වලින් බැලුව තරුණයා ඔහුගේ හිසේ සිට පහලටත් පාදාන්තයේ සිට හිස දෙසටත් බැල්මක් හෙලුවේ මත්පැන් වීදුරුව එක උගුරට හිස් කරලා.

"වරදක් නෑ.. ඔයාත් ටිකක් විතර හැන්ඩ්සම්. මං ගැන ඔච්චරම හිතන එකේ බැරිද අද රෑ මං වෙනුවෙන්..."

කීමට ගිය දේ නතර කර දැමූ තරුණයා තම දෑස් සේවකයාගේ දෙතොල් වලට ගෙන ආවේ නිරායාසයෙන්. තමන්ගෙ ප්‍රශ්නෙට අදාළම නැති බාර් එකේ සේවකයා මේ තරුණයාට විහිළුවක් වෙලා.

"සමාවෙන්න සර්. මං කැබ් එකකට කතා කරන්නම්."

තමාට සමු දෙමින් පිටව ගිය සේවකයා දෙසට කට කොනකින් සිනාවක් නගමින් තවත් මත්පැන් වීදුරුවක් පුරවා ගත්තේ හාමතේ සිටි අයුරින්. හෙට දවසේ තමාට සිදු වීමට යන දෙයින් බේරෙන්න බැරි වෙන එකයි තරුණයාට තිබුණ ලොකුම ප්‍රශ්නෙ.

"සර් ටැක්සියක් ආවා. "

"ඕහ්.. හැන්ඩ්සම් ඔයා හැමෝටම ඔහොමද? නැත්තන් මට විශේෂයිද? අපරාදේ අපිට ටිකක් කතා කර..."

"සර් කැබ් එක රෙඩි."

තමාව නොසලකා හැරපු සේවකයා දිහාවට ඇහැක් ගහලා තරුණයා එලියට ගියේ තරමක් දුරට වැනෙන ගමන්.