Underneath His White Coat ( Montero Series # 5)

Chapter Fifteen

Chapter Fifteen

SPG

Skip if you must. Minors, please, this story isn't for you.

[Aria's POV]

GUSTUHIN ko mang gumalaw at umalis mula sa yakap ni Rafael pero 'di ko magawa. I don't want to wake him up. Sa bilis ng pagkakatulog niya sigurado akong pagod na pagod siya.

Huminga ako ng malalim at maingat at marahang iniharap ang katawan ko sa kanya. Hinawakan ko ang leeg niya at inabot ang cushion para ayusin ito at ihiga ang ulo niya roon ng maayos. Dahan dahang kinuha ang eye glasses sa mga mata niya at itinabi iyon.

Hindi ko na ulit napigilang pagmasdan ang mukha niya. If there is someone I can describe what effortless handsome means ay ang lalaking ito na iyon. Ang cute cute pa ng divided chin niya.

He looks so tamed and so perfect even asleep.

But he can be deadly when awake.

Matagal kong iningatan ang sarili ko pero walang kahirap hirap akong napasunod ng lalaking 'to.

Why are you so lovable?

Gustuhin ko mang awatin sa pagbilis ng pagtibok ang puso ko pero hindi ko iyon magawa. At para bang wala akong nakakapang pagsisi sa ginawa ko. Medyo nawala narin ang kahihiyang nararamdaman ko. Rafael didn't make me feel like what I did what so shameful. Totoo naman kasi talagang nag kusa akong gawin ang mga iniutos niya sa'king gawin. I could just have asked him to stop kasi hindi naman ako natatakot sa kanya. Pero 'di ko ginawa.

Namalayan ko nalang na pinapadaan ang mga daliri ko sa malambot niyang buhok. Naninikip ang dibdib kong hindi ko maintindihan habang tinitingnan siya.

Poor boy. You must be so tired...

May parte rin ng kalooban kong ayaw ko siyang iwan kahit alam kong pwede niya akong saktan. I know that there was something more about him. Something more na dapat kong malaman. I can feel that he was having a hard time and he was going through something. And I hope that he will open up soon.

Natutunan ko sa psychology na kailangan mo munang mag establish ng trust para mag open up ang isang tao sa'yo. You can't just ask someone or force someone to share about their past o ang pinagdaraanan nila . It's a no no lalo na at sa tingin mo sobrang mabigat iyon sa kanila. You have to build rapport, acknowledge the person's emotion that way makita niyang pwede ka niyang pagkatiwalaan, na hindi mo siya huhusgahan. But there are also those people na kahit close na kayo ay mahirap paring pasukin at arukin lalo na kung may malupit at madilim silang nakaraan. Most of them doesn't want to share because they're so afraid to be subjected for judgment or ridicule ng mga mismong taong malapit sa kanila. Ang iba takot saktan ang pamilya o ang taong mga mahal nila kaya they keep it to themselves as long as they can. Kaya talaga dapat sensitive ka dahil iba iba ang tao. Kagaya ng kulay sa mundo. The human personality is too diverse.

Kaya nga hindi ako nag major ng iba tingin ko kasi sa emotional quotient lang ako papasa.

Naiisip ko na naman ang pakiusap ni daddy, in turn he will going to do something about my salary. I didn't want to disappoint him pero ayaw ko ring pilitin si Rafael na gawin ang bagay na di niya gusto. Ang hirap hirap pa namang pakiusapan ng lalaking 'to.

Ghad, I'm so confused. This guy makes me so confused.

He moaned at basta ko nalang naramdaman na mas humigpit ang yakap niya sa katawan ko.

"Ann..." he muttered, pursing his cute plump lips napakunot ang makinis niyang noo. He uttered unintelligible words after that na hindi ko maintindihan. He kept on mentioning Ann.