cole badly wanted to be a lawyer but she need to let go yzabel and everything that keep her alive,her friends.
YZABEL'S POV
I walk down the hallway of my office at galit na galit dahil nagbackout sa takot yung lawyer ng company namin ni dad.
tinakot nila yung lawyer namin kaya umalis at nagpakalayo layo ng walang paalam.
alam ko kung sino may gawa non pero di ko lang sure kailangan kong kumpirmahin.
nang makapasok ako ng office ko kinuwa ko agad yung bag ko at nilock ang office ko saka lumabas ng building.
tinawag kona yung driver ko para makasakanya na agad ako.
yung lawyer nayon, ninakawan pa kami bago siya lumayo nakakainis.
habang nasa byahe ako biglang may tumawag sa phone ko kaya agad ko itong sinagot.
"hello?"
si dad pala
"may announcement, umuwi kana ngayon din" dad said.
"I'm on my way" sagot ko at binaba ang phone
"manong pakibilisan" sabi ko sa driver ko at agad naman niya akong sinunod.
after a min nakarating na din kami kaya agad akong bumaba at pumasok sa mansion.
yes mansion after 5 years i finally graduated at malapit nang mapasakin ang company ni dad.
nasa kwarto ako ngayon para itabi ang gamit ko bago bumaba.
nang makababa ako nasa dining area sila kaya doon ako dumiretso.
"dana umupo kana" dad said kaya umupo na ako.
wth dana? tsk.
lumapit naman si yaya para sandukan ako ng kanin
sabing I don't eat rice eh!
"anong announcement yan dad?" tanong ko.
"about our lawyer-" di kona siya pinatapos pa dahil ayokong makarinig ng kahit ano tungkol sa lawyer nayan.
"dad yang pesteng lawyer nanaman ba?" galit na tanong ko.
"no it's not about him" sabi ni dad.
"we found a new lawyer, a hundreds of people said na wala pa siyang naffail na kaso" dad said.
"who?" tanong ko at kinuwa yung baso ng tubig para uminom
"cole tanael somera" nabuga ko naman ang iniinom ko nang marinig ang pangalan na yon.
"not her! there's no way na magkakasundo kami dad!" sabi ko.
"b-but" dad.
"she's on her way and ilang minuto lang at makakarating na siya dito" sabi niya kaya padabog at nagmamadali akong umalis sa dining area.
di ko alam kung saan ako pupunta.
aha! kila sela!
bago pa man ako makalabas sumanggi ako sa dibdib ng isang tao.
nanlamig ang katawan ko nang makita ko siya,bumalik ang mga memories kung pano ko siya pinagtabuyan noon.
napakatanga ko...
napakatanga ko...
NAPAKATANGA KO!
di ko siya inintindi at nawalan ako ng gana sakanya.
tumingala ako at nagkaeye to eye contact kami.
a woman wearing a white polo,black necktie, plack pants, a single wireless earphone.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
I'm tired explain,like this nalang. she's so cool.
her eyes are so cold... she look at me na parang di niya ako kilala at parang di niya ako minahal.
maling desisyon bang hindi kita inintindi noon? you make time for me kahit alam kong busy ka kakatupad sa pangarap mo.
you said maybe one day or in another life pero bakit kung tignan mo ko parang di mo ko kilala?
dinaan niya lang ako na parang hangin lang.
"I'm sorry I didn't see you there" she said in cold tone, sinundan lang siya ng mata ko hanggang sa makapasok na siya sa dining area namin.
siya ba talaga yon?
cole ako padin ba??
A/N: similar prologue like university series #1 ctto.
