Hoca sınıfa girdi. Matematik. Tanrım! Bugün matematik sınavı vardı! Ve ben matematiğe çalışmamıştım... Babam beni öldürecekti. Bu sefer cidden öldürecekti.
"Günaydın çocuklar. Oturabilirsiniz."
Hoca yerine oturdu ve konuşmaya başladı.
"Evet çocuklar. Biliyorum şuan matematik sınavı olmalıyız. Fakat çoğu kişinin sınavdan haberi yokmuş. Ama ben yapmakta kararlıyım. Zaten dün de işlediğimiz konuların üzerinden bolca geçtik. 4 dersimiz vardı,ve 2 derste kurs. 6 ders boyunca çalıştık. Yüksek alacağınızı düşünüyorum. Ama son çalışmasını yapamayanlar varmış. Bu yüzden sınavı diğer ders yapacağım. 20 dakikalık teneffüs size yeterli olacaktır? Konuların üzerinden geçmelisiniz. Haftaya diye bilenler vardı. Onlar için pek bir şey fark etmiyor. Çalıştılar çünkü." Hoca sözünü bitirir bitirmez sınıftaki en az çalışan ama her derste başarılı olan öğrenci, Iris konuştu.
"Ama hocamm! 20 dakikalık teneffüs bana yeterli olmayacaktır. En az 70 dakika çalışmalıyım! Matematikten düşük almak istemem:("
"Iris'ciğim, sen çok başarılısın zaten. Çalışmana gerek olduğunu düşünmüyorum. Çünkü geçen haftadan beridir çalışıyorsun."
"Son kez tekrar lazım!"
Hoca sınıfta göz gezdirdi. Herkes hocaya yalvarırmış gibi bakıyordu. Hoca anlayışla karşıladı.
"İyi hadi. Yine kıyamadım size."
Etrafta sevinç çığlıkları hükümdü. 5 dakika sonra herkes test çözmeye koyulmuştu.
Peki ben? Son zamanlarda derse kafamı verememiştim. Bu yüzden hiçbir şey bilmiyordum. Bilmediğim şeyi nasıl çözebilirdim ki?
"Hocam."
Elimi kaldırdım. Hoca kafasınu okuduğu kitaptan kaldırdı ve bana baktı.
"Buyur Elisa'cığım?"
"Hocam... Imm... Benim suyum bitmişte... Kantinden alabilir miyim? Çok susadım da."
"Ah tabiki Elisa'cığım."
"Teşekkür ederim hocam."
Ayağa kalktım ve eteğimi düzeltip sınıftan çıktım. Bahçeye çıktım ve banklara bile oturmadan direkt yere oturup duvara yaslandım. Dizlerimi kendime çektim. Başımı da dizlerime yasladım ve ağlamaya başladım.
Babam bu sefer beni evlendirmekle kalmaz hemen alırdı canımı. 4. sınıfta ilk defa matematiğim 4 gelmişti. Etmediği küfür,vurmadığı yerim kalmamıştı. İkincisi ise 7. sınıftaydı. Ve eğer bir daha olursa seni öldürürüm tarzı şeyler dedi.
Buraya kadar mıydı? Niye çalışmadım? Sadece 17 yaşındayım. Babam beni öldürür mü? Ölür müyüm? Hemde 17 yaşımda?
Omzuma birinin dokunmasıyla irkildim ve dokunan kişiye baktım.
Five?
"F-five?"
Ağladığım için düzgün konuşamamıştım.
"Elisa? Ne oldu? Niye ağlıyorsun?"
Bu söze daha çok ağlamaya başladım. Ve teker teker durumu izah etmeye çalıştım.
"Five ben bittim. Babam beni öldürecek. Matematiği anlamıyorum ve bu sefer hiç çalışmadım. Eğer 4 ve aşağısı gelirse... Babam gözünü bile kırpmadan öldürür beni. Ben ölmek istemiyorum. Ama ben bittim bile."
Yanıma otururken gözlerim hâlâ ondaydı.
"İstersen... Seni çalıştırabilirim?"
Gözlerimi açıp karşısına geçtim. Asfalt dizlerime batıyordu ama umursamadım.
