Gözlerimi açtığımda Five'ın kucağındaydım. Göz göze geldik. Beni mi izlemişti?
Hızla doğruldum ve kucağından indim.
"Günaydın sevgilim:)"
"Sevgilim deme."
Sinirlice baktı.
"Lütfen."
"Hayır. Sen benim sevgilimsin sonuçta. Öyle değil mi? Öyle."
"Lütfen rahat bırak beni... Yalvar-."
"Bunu deme."
"Artık ne yapacağın umrumda değil! Bırak beni! Yalvarırım!"
Ağladığımı fark ettiğimde her şey için çok geçti.
"Yalvarmak yoktu, ağlamakta yoktu." Dedi.
Ve o da ayağa kalkıp dudağıma yapıştı.
İtmeye çalıştım fakat çok güçlüydü. Niye böyle şeyleri ben yaşıyordum ki? Suçum neydi?
Ayrıldık. Alnını alnıma koydu.
"Sana kendi ellerimle pasta yaptım bitanem:))))"
Sonra baktı. Sahteden bir üzülme yaptı.
"Oww sil şu göz yaşlarını."
Bu adam gerçekten psikopattı.
"Uzaklaş benden psikopat."
"Ahaha. Evet psikopatım. Bunu diyen çok oldu."
Elimden tutup mutfağa götürdü. Pastaya baktım. En sevdiğim meyveyi nereden biliyordu?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Pasta çok güzel gözüküyordu. Yemek istiyordum. Hemde deli gibi. Ama ya içine bir şey kattıysa?
"Şuan yemek için delirdiğini biliyorum Elisa. Hadi ye. Senin için yaptım."
"Ya içine bir şey koyduysan?"
"Ahh. Tatlı sevmem. Fakat seni inandırmak için bende yiyeceğim. Seç hangi tarafından yiyeyim?"
Hiçbir tarafından. Hepsini ben yiyeyim.
Pastadan küçük bir kısım seçtim. Kestim ve Five'ın ağzına koydum.
Yedi.
"Ellerime sağlık. Ben içeri gidiyorum sen ye." Dedi ve gitti.
O gittiği gibi çatal alıp pastaya daldım. Gerçekten daldım.
Pastada hiçbir şey kalmamıştı resmen. Yani kaldı tabi de çok az.
Ama ben bu pastayı bitirmiştim.
"Hii ben bu pastayı bitirdim... Five beni öldürecek. Off."
Kendi kendime söylendim. Ve arkamdan biri sarıldı. Birkaç saniye sonra kendine döndürdü. Five...
