Serial Killer Kitty ~Minsung~

2

"Sikeyim!" Jisung geç kaldığının farkına vararak hışımla kalktı yatağından. Saçını bile düzeltmeden üstünü giyinip çıktı. Başı deli gibi ağrıyordu. Dün o kadar içmemeliydi. Aklına dün gelince yanındaki yakışıklı adamı hatırladı. Sahi, daha adını bile bilmiyordu onun. İçkiden çok o dağıtmıştı aslında kafasını. Minnettar olduğunu hissetti. İçten içe onu bir daha görmek istedi.

"Bay Han, çok geç kaldınız."

"Evet müdürüm kusura bakmayın."

"Neyse dün gece herhangi bir cinayet işlenmedi. Bu yüzden bu hatanızı görmezden geleceğim."

Jisung şaşırmıştı. İlk başlarda büyük ihtimal acemiliğinden haftada tek tük cinayetler işlerken son iki aydır daha sık birilerinin canına kıyıyordu. Üstelik bir değil bazen iki veya üç öldürdüğü bile oluyordu. Uzun zamandır suç işlemediği tek geceydi.

"İmana geldi desenize." Müdür kahkaha atınca Jisung da hafifçe gülümsedi. Hoşlanmazdı karşısındaki adamdan. Bütün gün yerinde oturup emir veren, çalışanlardan yemek isteyip bütün gün yemek yiyen ayının tekiydi. Jisung bazen götünü kaldıramadığı için sürekli oturduğunu düşünürdü. Neden müdür olduğunu da anlayamazdı. Amcası zenginmiş de o bir bok olamayacağını anlayınca para vererek bir yerlere getirmeye çalışmışta, sürekli böyle söylentiler vardı. Ne kadar doğru olduğunu da bilmezdi.

Omzuna atılan kol ile kendine geldi. Hala uyku sersemliği vardı üstünde. "Günaydın. Naber lan?" Gelmişti işte, Changbin. Üniversiteyi birlikte okuduğu şansa aynı şirkette çalışmaya başladığı arkadaşı. Aralarında güçlü bir bağ vardı. Eh, senelerdir tanışıyorlardı sonuçta.

"Sana da günaydın yer cücesi. Nasıl olacağım ya. Şu orospu çocuğu Lee Know'u bir yakalasak emekli olacağım yemin ederim."

"Aman siktir et. Noldu da geç kaldın bugün? Senlik hareket değil."

"Dün bulmuşum kafayı. Geç gitmişimdir eve."

İkisi de bir anda bağırarak yanlarına doğru koşan çalışana döndü. Elinde bir kağıt, ikiliye doğru koşuyordu.

"Bay Han! Lee Know'dan bir yazı geldi."

Jisung hemen zarfı aldı ve açtı. Çok kısa bir süre içerisinde herkes etraflarına toplanmıştı. Okumaya başladı.

Özlemişsinizdir beni. Evet şaşkın olduğunuzu biliyorum. Dün bir olay olmadı. Çünkü yorgundum işte. Çok sıkıcı olmaya başladı bu iş. Her tarafa kanıtlar bırakıyorum ama farkında değilsiniz. Gerçekten kendinize olay yeri inceleme uzmanı mı diyorsunuz? Her neyse bu gece için hazırlıklı olun. Ayrıca Han Jisung, özellikle senin daha dikkatli olmanı tavsiye ederim. Gözün açık olsun. Küçük bir uyarı. Yanaklarınızdan öpüyorum hepinizin.

Psikopat. Herkesin aklından geçen düşünce buydu. Bulunamıyor diye bundan zevk mi alıyordu. O şu ana kadar ki en garip suçluydu.

Jisung'un ise ona uyarı yaptığı kısım takılmıştı aklına. Niye dikkatli olması gerekiyordu? Atladığı bir detay mı vardı? Kafası tekrar karıştı. Zaten bu aptal herif yüzünden kafasının düzgün olduğu bir zaman mı vardı?

"Bay Han, dikkatli olmanızı öneririm. Özellikle size vurgu yapmış."

"Evet Bay Han. Sizi kaybedemeyiz. Zaten onu bulamıyoruz. Eğer siz olmazsanız ihtimal sıfır olur."