"Hello"
No one responded
"Hello who's this?"
Still,
"If this is a prank call, I'm sorry I'm too busy to accommodate such"
I'm about to end the call when she suddenly talk
"Mom?"
Bumilis naman tibok ng puso ko
"Mommy?"
Agad pumatak ang mga luha ko
"Imee? Anak?"
"Anak is that you?" tanong ko
"It's me mom"
Napahagulgul na ako
After 5 years narinig ko na ulit ang boses niya
"Anak where are you? Please come home miss na miss kana namin, anak please come home" pag uulit ko pa
"I'm going home" Sagot niya
Natuwa naman ako
"When anak? Susunduin kita. Please tell me where are you?" sunod sunod na tanong ko pero walang sumagot
I checked the phone pero wala na siya
"Bong bong! Irene!" I shouted
Humahangos naman silang dumating
"Bakit mommy anong nangyari?" Bonget
"Mom is there something wrong? My masakit ba sayo?" Irene
"why are you crying mommy?" Bonget
I showed them my phone
"Tumawag ang kapatid niyo" kita naman sakanila ang gulat
"Si Manang?" Irene
Tumango ako
"Anong sabi mommy?"
Pinahid ko naman ang mga luha ko
"Uuwi na daw siya"
Napayakap naman sila saakin
"finally, mabubuo nanaman kayong tatlo" bulong ko
"I'm sorry mommy ako ang my dahilan bakit lumayas si Manang" umiiyak na tugon ni irene
"Shhhh irene wala kang kasalanan, it is the fate that decides"
Hinalikan ko siya sa noo
"Napatawad na kaya niya ako?" Irene
"Irene its been 5 years hindi marunong magtanim ng galit si Manang" Bonget
"Oh siya tama na mabuti pa at maghanda na tayo dito sa bahay dahil baka anytime uuwi na ang ate niyo gusto ko sanang salubungin siya ng kasiyahan. I want to welcome her back"
Sila na ang nag plano sa bagong ayos ng bahay para pagdating ni Imee ay masiyahan siya sa kanyang makikita
Limang taon ko na siyang pinapahanap ngunit ni minsan wala kaming nahanap na bakas. Anak nga talaga siya ni Ferdinand, masyadong magaling magtago
*Flashback *
We're here in california, kagagaling lang sa amiga ko ng masalubong ko si Imee na humahagulgul nanaman habang pababa ng hagdan at my dala dalang malaking maleta
"Imee what happened? Where are you going?!" nag aalalang tanong ko
Niyakap niya ako habang humahagulgul siya
"Mommy ang sakit hindi ko na kaya"
"Ang alin anak? What's happening? Tell mommy"
Tumakbo naman si Irene at Greggy pababa ng hagdan
"Manang let me explain" Irene
"Imee it's not what you think" Greggy
"What's happening here?" tanong ko
"I'm - I'm going home" Imee
"What no? Hindi"
"Mommy hirap na hirap na ako please let me go"
"No unless you tell me what happened"
She look at her sister
"Why don't you ask your favorite daughter" na lingon naman ako kay Imee
"Mom sorry, Manang I'm sorry please hear me out" umiiyak na sabi ni irene
"Mom I'm going, I love you"
Niyakap niya ako ng mahigpit
Dumating naman sila sandro, Simon at vinny
"Tita where are you going?" Tanong nilang tatlo
"All this time alam niyo ba?" naguguluhan ako sa sinabi ni Imee
"Tita sorry sorry po" Simon
Napailing naman si Imee
"Tita I tried my best to tell you pero natatakot akong masaktan ka" Vinny
"Then am I not suffering from pain now vinny?"
"Sorry tita"
"Tita sorry, sasama ako sayo" Sandro
"All this time alam niyong lahat? Kayong Lima yung nandito ng ilang buwan. Kayong Lima ang mag kakasama dito bakit sa iyong tatlo ni isa wala manlang tumawag saakin para magsumbong ?"
"Manang spare them please ako yung my kasalanan dito kaya saakin ka magalit" Irene
"Pinagmuka niyo akong tanga!" She shouted
"Para akong tanga sa pilipinas na nag aantay sa wala!"
"Manang-"
I was shocked when I Imee suddenly slap irene
"Imee anak-"
"What did I do to you at ginaganito mo ako!"
"Imee-" Greggy
*Pak*
"Nagpaka busy ako sa pilipinas para hindi mangulila sayo pero ito lang pala ginagawa niyo!" She shouted
"Akala niyo ba hindi ko nahahalata mga kilos niyo! Mula dumating kami ni mommy dito ramdam ko na na my kakaiba! Ilang ulit ko na kayong nahuling magka yakap at tila may relasyon pero anong ginawa ko? Hinayaan ko lang kasi akala ko pagkakaibigan lang yun Irene! Nagseselos ako pero hinayaan ko lang kayo. Pinilit ko ang sarili kong kumbinsihin na wala kayong ginagawang masama "
" I'm sorry Manang "
" Wala ng patutunguhan ang usapang ito"
Hinawakan ni greggy ang braso niya
"Hear me out Imee please-"
Tinitigan lang siya ni Imee
"I want to rest this pain" lumayo siya
"I'll go home"
"No Manang please mag usap muna tayo" Irene
"Sayong-sayo na si Greggy!" she shouted bago tuluyang umalis
"Mommy sorry, I'm really sorry"
Niyakap ko siya
*End of flashback*
She told us na uuwi siya ng pilipinas kaya hinayaan ko siya pero ng makauwi kaming lahat. No sign of Imee
Tinanong ko ang mga kasambahay kung umuwi ba siya kaso walang Imee na umuwi
Humingi ako ng tuloy sa kakilala ko sa airport kung lumapag ba si Imee ng pilipinas Mula california pero ang sagot ay hindi.
Ang huling record niyang nasa pilipinas siya ay ang araw na bago kami nagpuntang california
Hindi siya bumalik ng pilipinas at hindi ko siya mahanap. Hindi ako nawalan ng pag-asa kung ayaw niyang magpa hanap ay kusa naman siyang magpapakita iyan nalang ang pinanghahawakan ko na siyang natupad na.
Uuwi na siya at magkikita na kaming muli. Mabubuo na ulit ang pamilyang matagal ko ng pinakaiingatan
Next - >
