~H37~

43 0 0
                                    


Het is twee dagen later sinds Harry had gezien dat ik elkaar geslagen werd. Ik zit nu in het laatste uur en ik blijf maar bij de stemmen in mijn hoofd zitten in plaats van de opdrachten maken. Ik kots elke dag mijn eten uit nadat ik iets heb gegeten, en ik heb steeds meer drang om te snijden maar het is nog niet zover gekomen. "Daisy opletten de vrouw gaat kijken wie er aan het werk is" fluistert Mason als de docent opstaat en ik richt me op de opdracht en ik begin met te schrijven. Als ik uit ben loop ik zo snel mogelijk naar de auto waar Louis op mij zit te wachten. "Hoi Daisy hoe was het op school" zegt hij als ik in stap. "Goed hoor" zeg ik met een nep glimlach. "Mooizo" zegt hij en hij begint met rijden. Als we thuis zijn loop ik zoals altijd meteen door naar mijn kamer waar ik op de vensterbank ga zitten en naar buiten kijk. Als ik een tijdje naar buiten heb gekeken schreeuwen de stemmen in mijn hoofd om aandacht. 'Houd op' zeg ik in mijn hoofd. 'Wij houden op als je je pijn doet' zegt de stem. 'Nee Daisy niet doen vertrouw de jongens vertel hun je verhaal' zegt de stem die ik nog nooit heb gehoord, dat is dus blijkbaar de goede stem. Maar door die actie van de goede stem gaat de andere stem er tegen in en ik wordt er gek van. Zelf zo gek dat ik mijn schaar pak en drie strepen in mijn arm zet, na dat heb zijn de stemmen in mijn hoofd gestopt en ik loop naar mijn badkamer om het bloed van mijn huid af te spoelen. Als ik klaar ben trek ik snel een lange mouwen trui aan, als ik de trui aan heb krijg ik een appje van Harry dat ik naar beneden moet komen dus loop ik naar beneden. Als ik beneden ben aangekomen zie ik Harry en Louis niet in de woonkamer zitten dus ik loop door naar de keuken waar ze wel zitten. "Daisy we willen even met je praten" zegt Harry met een bezorgde stem, ik knik en ga op de stoel tegenover ze zitten. "Waarom sluit je je zo af van ons?" Vraagt Harry. "Ik ben door school heel moe dus rust ik liever even uit" lieg ik. "We weten iemand waarmee je kan praten over dingen die je misschien niet aan ons durft te vertellen" zegt Louis en ik slik. "Dat hoeft niet hoor ik voel me helemaal goed" lieg ik. "Kan ik nu weer gaan" vraag ik en sta op.

Pov Louis

Als Daisy opstaat en wilt weg lopen sta ik op en pak haar arm vast waardoor ze schrikt en ik de hoek van de keuken gaat zitten. Terwijl ze in het hoekje zit rolt ze zich tot een bolletje en blijft zo stil mogelijk zitten. "Alsjeblieft sla me niet" zegt ze. "Schop me niet" zegt ze nu smekend. "Je mag alles van me hebben zolang je me maar geen pijn died" hoor ik haar nu huilend zeggen en ik kijk Harry aan die ook is opgestaan. "Laten we haar proberen rustig te maken maar we gaan echt Zayn inschakelen" zegt hij en ik knik met een zucht. Ik haat hem namelijk nog steeds maar voor mijn dochter doe ik alles. "Ik heb wel een idee" zeg ik en ik kijk Harry aan die knikt, ik ga naast haat met ruimte tussen ons in op de grond zitten en ik begin perfect now te zingen. "Keep your head up love keep your head up, don't look away" zing ik en ik zie Daisy hoofd omhoog gaan. "I guess some queen don't need a crown, and I know why" zing ik en kijk Daisy in haar ogen aan en ik zing het volgende stukje. "Even when your tears are falling down, still somehow" zing ik dan en ze schuift een stukje naar mij toe en ik zing het laatste stukje. "Your perfect now" zing ik dan en ze legt haar hoofd op mijn borst en begint 5e snikken en ik wrijf geruststellend over haar rug heen.

————————

Hoi koffie kopjes

Perfect now geeft mij altijd zoveel inspiratie voor dit boek, ik vind de tekst namelijk wel een beetje bij Daisy passen.

Vote.........

Reageer.........

Volg........

Alvast bedankt!

Nobody loves me [voltooid ✔️]Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu