THE DEVIL'S ANGEL | TAELICE

0.7

~Düzenlendi~

Bebeğim yeni kitabında benden esinlendiğini söylemiş (ne kadar doğru bilemiyorum ama🙄). atomyazar seviyorum seni aşkım. Şimdiye kadar bana en çok destek olan kişi sensin. Teşekkür ederim🥺🥺

Yüzümde hissettiğim nefesle yerimde kıpırdanıp arkamı döndüm.

Taehyung bana kabus görmeyeceğimi söylemişti ve öylede olmuştu. Son zamanlarda aldığım en dinlendirici uyku olmuştu.

Az sonra burnuma gelen tanıdık iğrenç kokuyla korkuyla gözlerimi açtım. Benim tarafımda hiçbir şey yoktu.

Arkamı dönmek için hareketlendiğimde Taehyung belime sarılıp beni kendine çekerek engel olmuştu.
Yanağını başımın üzerine koyup sessizce kulağıma fısıldadı.

"Biraz bekle olur mu?"

Korkuyla kafamı sallayıp ona daha çok sindim.

Koku artarken Taehyungun sırtıma yaslı vücudu ısınmaya başladı.
Canım yanıyordu ama beni saran kolları yüzünden ondan ayrılamıyordum.

Etraf birden soğuduğunda Taehyungun vücududa biraz olsun normale dönmüştü.
Burnunu saçlarıma koyup kulağımın altını öptü.

Daha öncede sevgilim olmuştu ama hiçbirinde böyle hissetmemiştim. Kendimi hiç olmadığım kadar güvende hissediyordum sanki hiçbir şey bana zarar veremeyecekmiş gibi.

"Ne düşünüyorsun meleğim?"

"Hiç. Hiçbir şey"

"Böyle hiç eğlenceli değil ama"

Sinirle söylenmesiyle kıkırdayıp ona döndüm.
Neden bu kadar yakışıklıydı?

"Sana göre o. Ben şahsen çok mutluyum"

"Bari düşündüklerinden tek birini söylesen?"

Yüzü çok tatlı bir hal aldığında sevimliliği karşısında yanaklarını mıncıklamamak için zor durdum. Birden bire ona nasıl oldu da böyle hisler beslemeye başlamıştım hiç bilmiyorum.

"Neden bu kadar yakışıklı olduğunu düşünüyordum. Ama şu anki tipinle nasıl bu kadar sevimlisin onu düşünüyorum"

Gülümseyip elini saçıma attığında elimi kare olan gülüşüne dokundurdum.

Kendi bu bedeni yarattığını söylemişti. Nasıl olduda bu kadar kusursuz yapmıştı?

Gözleri birden siyahlaşıp yüzü ciddi bir hal aldığında yatakta dikleşip sırtını başlığa dayadı.

Ne olduğunu anlamayıp gözlerimi odada dolaştırdığımda karşı duvardaki ayna birden ortadan kayboldu.

Taehyunga baktığımda gözlerindeki ilk defa gördüğüm korkuyla tam arkama bakıyordu.

Arkamı döndüğümde kimse yoktu.

"Siktir!"

Taehyungun hırıltılı çıkan sesiyle ona döndüğümde sertçe bileğimi tutup beni kaldırıp kucağına oturttu.

"Sorun ne?"

"Tanrı ne halt yaptığını sanıyor! Seni benden alabileceğini gerçekten düşünecek kadar aptal mı? Seni benden almasın asla izi vermem! Bunu o yaşlı bunak kafasına sokmalı!"

Daha çok kendi kendine söyleniyor gibiydi.

"Seni nasıl benden almasına engel olacağım? Ne istiyor benden?"