LOCKED

CHAPTER 3

Rashia's POV

"Saglit!!" May kalakasang saad ko matapos kong makita na papasara na ang pinto ng elevator. Mabuti na lang ay naagapan iyon ng taong nasa loob.

"Oh, hi" Nakangiting pagbati ng babae na siyang nag-iisang lulan ng elevator. Tumingin ako sa likuran ko, baka kasi mamaya hindi ako yung kinakausap niya. Ayoko pa naman mapahiya. Pero wala naman akong kasunod sa pagpasok kaya nginitian ko na lang siya bilang pabalik na pagbati.

"Remember me? We are classmate. By the way, I'm Frigia Wren Allestin, your seatmate. You can call me Wren or Gia" Pagpapakilala niya sabay lahad ng kamay sa pagitan namin. Inabot ko iyon at nakipagshakehands.

"Rashia Saint Espial" Pakilala ko at ngumiti.

"Your name is kinda unique. I will call you Shia for short, is that okay?" Tumango ako at ngumiti ng medyo pilit dahil hindi pa rin kasi niya binibitawan ang kamay ko.

"Oh, I'm sorry. I was attracted to your eyes. Ang ganda kasi" Paumanhin niya nang mapansin na nakatingin ako sa kamay namin. Wala naman akong magawa kundi ngumiti lang sa kaniya. Medyo awkward pa sa'kin kasi hindi ko pa naman siya kakilala ng lubusan o close man lang. Well, I'm not used to this.

"Where are you going pala? We still have classes" Tanong niya sa akin habang tinitingnan niya ang oras sa relo niya.

"First floor. Professor Lerino asked me to get her some medicine kasi---oh crap! I forgot to ask her what kind of medicine she needs" Bulalas ko sa katangahan ko.

Natatawang inilingan ako ni Wren at saka hinila ako pabalik sa dati kong pwesto nang akmang lalapit ako sa mga buttons.

"Relax. Our infirmary nurse knows Professor Lerino needs" Sabi ni Wren nang matapos niya pindutin yung button.

I grabbed the handrail of the elevator when I felt it move down. I closed my eyes tightly. Ano bang sumanib sa akin para gumamit ng elevator? But then I remembered that I actually nodded when Professor Lerino said that I need to use the elevator so I have no right to complain.

"How d-does she know?" Nanginginig kong tanong nang dumilat ako at huminga ng malalim.

"Maybe because Nurse Laurel knows everything about her?" She said with a shrug.

"Are they lovers?" Inosente kong tanong.

"Silly, they are cousins. Best of the best cousins" Pahina nang pahina niyang sabi.

"Oh" Ang tanging nasabi ko lamang.

Nakarating na kami sa first floor pero ako lang ang lumabas dahil may iba raw pupuntahan si Wren, but before I could go out completely I asked her where I could see the infirmary. She said that I should turn left at makikita ko na yung sign ng infirmary.

"Found ya!" Natutuwa kong asik nang makita ko na ang hinahanap ko.

Kumatok ako sa pinto pero walang nagbukas nito kaya pumasok na lang ako sa loob, bukas naman kasi ang pinto.

"Holy crap!!" Nagulat ako ng biglang may dumaan na hospital trolley sa harapan ko. Napahawak pa ako sa puso ko dahil doon.

"Who are y---" The woman couldn't finish what she's going to say when she opened the white curtain and saw me.

"What a real knockout" She uttered. I didn't understand what she said but I smiled at her.

Tumikhim ito. "Do you need something, Miss? Oh my, wait wait, ikaw ba yung inutusan ni Lerino?"

I nodded. "Yes po"

Hindi pa rin niya inaalis ang tingin niya sa akin kaya naman medyo nailang na ako at binaling na lang ang tingin sa ibang direksyon.