"ဘာျဖစ္တာတုန္း sehun ရယ္ စက္ဘီးကလဲ လဲလိူ႔ လူကလည္း စုတ္ျပတ္ ဘာျဖစ္ေနတုန္း"
" အဲ့တာ Hyungေၾကာင့္ >< ျဗဲ "
"ဟိုက္ ~~ဘာတုန္းဟ ေနရင္းထိုင္ရင္း ေထာင္က်တာလား ငါ့က ေျပာမလိူ႔ပါ ငါ့ ျပန္ေျပာေနတယ္ အသံေသးအသံေၾကာင္နဲ႔ ငိုေနတယ္"
"Hyuung ya ျဗဲ အဟင့္ ျဗဲ"
ငိုခ်င္ရက္လက္တို႔လို႔ေျပာရမလား မငိုနဲ႔ ဆိုကာ မွ ျပဲလန္ကာ ေအာ္ငိုေနတဲ့ sehun ကို အတင္းပါးစပ္ လွမ္းပိတ္လိုက္ၿပီး
"တိုးတိုး တိတ္တိတ္ ငိူပါ sehunရာ မသိရင္ ငါက အႏိုင္က်င့္ေနတယ္ ထင္ဦးမယ္ ဘာျဖစ္တာတုန္း ေသခ်ာလည္း ရွင္းျပပါဦးကြာ "
"Hyung စက္ဘီးႀကီးေၾကာင့္ lu ကို လြတ္သြားတယ္ ျဗဲ"
"O-O"
"လမ္း မွာခ်ိန္းက ခဏခဏ က်ေနတယ္ hyung စက္ဘီးႀကီး အသစ္လဲလိုက္ အဲ့ စက္ဘီးႀကီး ျမင္ကို ျမင္ခ်င္ေတာ့ဘူး အဟင့္~~~"
ဟုတ္ပါရဲ႕....အက်ီၤ တခုလံုးလည္း စက္ဆီေတြေၾကာင့္ ညစ္ပတ္ ေနၿပီ
"ဘာမ်ားလဲလို႔ sehunရယ္ မင္း နဲ႔ ငါပဲ စီးေနတာ အိုေဆြးေတာ့မယ္ ဘယ္တုန္း ကမ်ား အဲ့လို႔ က်ဘူးလို႔လဲ ေနစမ္းပါဦး စက္ဘီးနဲ႔ ငါနဲ႔ ဘာဆိုင္လိူ႔လဲ"
"သိဘူး lu ေလး ျပန္သြားၿပီ"
"သူ႔ဘာသာသူ အခ်ိန္တန္လို႔ ျပန္တာ ပဲ မျပန္လို႔ သူက ေက်ာင္းမွ အဖီဆြဲ ေနမွာ မလို႔လား >< စက္ဘီး ကလည္း သူဘာသာသူ ပ်က္မွာေပါ့ မဲစရ မရွိ စက္ဘီးမဲ လိုက္ စက္ဘီး ပိုင္ရွင္မဲ လိူက္နဲ႔ တက္လည္း တက္ႏိုင္တဲ့ေကာင္ မင္းေၾကာင့္ငါ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ လမ္းေလၽွာက္လာတာ လည္း ထည့္ေတြးပါဦး လဒေလးရယ္ "
"arrr. ...morla morla"
"ဟေကာင္ ကေလးလဲမဟုတ္ေတာ့ဘူး ဆိုးမေနနဲ႔ ၾကည့္လို႔ တစက္ေလးမွ အဆင္မေျပဘူး မ်က္လံုးထဲ ကန္႔လန္႔ရယ္ "
Sehun chanyeol ကို မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္ၿပီး ပါးေပါက မ်က္ရည္ေတြကို ဆြဲသုတ္လိုက္တယ္ ငိူေၾကာ ကေတာ့ မပ်က္ေသး တရွံု႔ ရွံု ရယ္ ပါးစပ္ကလည္း ပြစိ ပြစိနဲ႔
