"ကၽြန္ေတာ္..အခုဘယ္လိုလုပ္ရေတာ့မွာလဲ...သြားၿပီ.. သြားၿပီ ... "
ေစာင္ႀကီး..ေခါင္းမူးခ်ံဳကာ အသံျပဲႀကီးနဲ႔..ေအာ္ေနတဲ့..sehun..ကိုၾကည့္ကာ... chanyeol အူလွိုက္ သည္းလႈိက္ ရယ္ေနမိတာ.. ဘယ္ ႏွ ႀကိမ္ေတြ ေျမာက္ လို႔ ေျမာက္ကုန္မွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး..
"မင္းကြာ..ေမ့လဲရတယ္လူိ႔ hahaha"
သူ႔ကို ရယ္ေနတာေၾကာင့္ ျခံဳထားတဲ့ ေစာင္ကို... sehun.. ဆြဲဖယ္လိုက္ၿပီး
"အသက္ ေတြလည္း.. ထြက္ကုန္ ဦးမယ္ သိလား..အာ့ေလာက္ ရယ္မေနနဲ "
"ဖြဟဲ့..ဖြ...ထြကိ စရာလား.."
"ဟင့္ ..သြားပါၿပီ...ဗ်ာ.. သူအေရွ႕မွာ မွ ေမ့လဲ ရတယ္ လို႔.. သူေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ကို..အထင္ေသးသြားေတ့မွာပဲ... ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ လို လုပ္ရမလဲ.. ဟင္.. ဘယ္ ဘို လုပ္ ရမလဲ....အား!!"
"သိဘူးေလ.."
"အင့္... ဟုတ္ပါတယ္ ေလ.. ဘယ္သူကို အား ကိုး ရမွာတုနိး.. သူက ဒီ လိုေပ်ာ့ညံ တဲ့ သူမ်ိဳး..မလို ခ်င္ဘူး.. မန္ေနဂ်ာ ျပန္ေျပာင္းေပဆိူလည္း.....ဒါေပမယ္.....wae...wae...wae...!!"
"ဟေကာင့္.. မင္းအဖိုး ေဆးရံု မဟုတ္ဘူး.. စြတ္ေအာ္ မေနနဲ႔.. တျခာ လူနာေတြရွိတယ္.. အသံေသး အသံျပာနဲ႔ "
"Hyung.. ကလည္း.. သူေတြ႕ေအာင္ လုပ္ရလား...."
"အခနိး ထဲက အသံၾကား...ေတာ့. သူေၾကာ ငါေရာ.. အျမန္ေျပး.. ျပန္ဝင္လာတာေတာ့...
ငါကြာ သူ႔မ်က္ႏွာ အခုထိ.. မ်ကိ လံုး ထဲက.. အထြက္ဘူး..ပါးစပ္ ေလး..အေဟာင္းသား နဲ႔ မင္းကုိ ေငးၾကည့္ေနတာ မ်ား..ေတြးေလ ေတြးေလ.. အူတက္ေလ.."
" ရယိရယ္.. အာ့မွာ.. တခါ ထည္း.. ဥ ေတြပါ တက္ ေအာင္ ရယ္.. !!!"
"ရယ္မွာ.."
ေကာင္းတယ္..ခံခံ... တေန႔ ေလာက္ ေတာ့ မင္းခံ ေလာက္ဦး..မွတ္ထား..ေနာက္ တခါ ဒီ ထက္ပို ဆိုး..ေအာင္ လုပ္ ပစ္မွာ..
သူေမ့လဲ သြားတာ.. luhan ေတြ႕ သြား တယ္ ဆိုတာ ေလးကို.. လုပ္ၾကံေျပာလိုက္တာ..တမင္သက္သကိ ကိူ... ေျပာတာ..ကိုဖိုးကဲ.. ႀကီး.. ထကဲ ပါ ဦးလား...
မီးခဲ.. ေရအပက္ ခံရတာ က်ေနတာပဲ.. ရွဲ ကနဲ႔ပဲ တခါထညိး ကို..
Chanyeol.. ပီတီ အျပံဳး..တေပြ႕ တပိုကိ က်ိ ကို ရင္ဝယ္ပိုက္ကာ..
