"Hyung...hyung...hyung "
အိမ္ေရွ႕က ေန ၇ အိမ္ ၾကား ၈ အိမ္ၾကား ေအာ္သံ ႀကီးေၾကာင့္... chanyeol ကုတင္ ေပါကေနအလူး အလဲ ထလိုက္ၿပီး......
"လာၿပီဟ လာၿပီ...ျဖဲ ေအာ္ မေနနဲ႔ "
မ်က္လံုး မဖြင့္ ႏိုင္ ေသးဘဲ ...စမ္း တဝါးဝါး နဲ႔ ေအာက္ ထပ္ကို သိုင္းကြက္ နင္း ၿပီဴ ဆင္း သြား လိုက္ၿပီး....
"ဘာတုန္း... sehun ရယ္ "
"လာၿပီေလ.. hyung ဆီ... ျပင္ မယ္ ဆင္မယ္ go မယ္ yoyo...."
"လဒရယ္....ငါေျပာတဲ့ ေစာေစာ ဆိုတာ ဒီေလာက္ အေစာႀကီးမဟုတ္ဘူးေလ...နာရီ လည္း ၾကည့္ဦး မနက္ ၆ နာရီေတာင္ မထိုးေသးဘူး "
"Hehe... ကၽြန္ေတာ္ အိပ္မရဘူး... ရင္ေတြ ခုန္ေနတာ... ထိုင္ မရ..ထ မရ.. ကုတင္ ေပါ လွဲ လိုက္ေတာ့လည္း အိပ္ မေပ်ာ္ ... ေရေသာက္ရမလို႔...ေသးေပါက္ရမလို..ဗိုက္ဆာသလို႔...."
"ေတာ္......"
"Wae.. ??"
"ေတာ္...ေတာ္ပါ ေတာ့ sehun ရယ္ ငါမွားတာ...ပါ ေမးမိတဲ့ ငါမွားတာ ပါ... လာ ဝင္မွာမလား ..အိမ္ ထဲ ကို ႂကြ ေတာ္ မူပါ "
" hehe... ရင္ ခုန္တာဗ်ာ "
အခန္း ထဲ ဒ ယိမ္း ဒယိုင္ ျပန္ဝင္သြား တဲ့ chanyeol ေနာက္ကို sehun ထပ္ ခ်ပ္ မကြာ လိုက္ သြားလိုက္တယ္
"ေနာက္မွ..ငါ့ျပင္ေပးမယ္..အခုေတာ့ ေနခ်င္ သလိူေန...ငါ.မ်က္လံုးေတြ မရေတာ့ဘူး..ျပန္အိပ္ေတာ့မယ္ "
"Hyun..."
ေခါသံ ေတာငိ မဆံုးလိုကိ...အိပ္ရာေပါ ပစ္လွဲ လိုက္တာ ဗုန္း ကနဲ႔ ပဲ .......ေအာ္.....
တခ်က္ ၿပီး တခ်က္ စည္း ခ်ကိ ညီညီ သြားေနတဲ့ နာရီ လက္ေတြကို ၾကည့္ကာ... sehun ေလပူေတြသာ မႈတ္ ထုတ္ေနမိတယ္...အခ်ိန္ ေတြကို ထိုင္ ေစာင့္ ေနမိလို႔လားမသိ...အခုမွ ေႏွးေနသလို... စိတ္ရွိ လက္ရွိ တိုင္းသာဆို...နာရီ ႀကီးကို လက္တံ ေတြ အမုန္း လွည့္ပလိုက္ ခ်င္တယ္....အခုေတာ့ တေယာက္ ထည္း ငူငူေငါင္ ေငါင္ ...ဘာလုပ္ လို႔ လုပ္ ရမလဲမသိ....ဘာလုပ္...ဘာ...
"အဟ!!"
ညာဏ္နီ ညာဏ္ ေတြက အခုဆို အထူးတလည္ စဥ္းစား စရာမလ္ sehunလက္ ေဖ်ာက္ တခ်က္ တီးလိုက္ၿပီး...
