Don't stop me now || Ashton (End)

Intro

เสียงเพลงในผับดังสนั่น ผู้คนมากมายต่างดิ้นกันอย่างเมามันส์
"เฮ้ย มอลลี่ พอแล้ว เดี๋ยวก็เมาหรอก"
เสียงทุ้มหนึ่งกำลังพูดกับฉันอย่างไม่พอใจ
"ไม่! ยังไม่พอหรอกเจย์เดน มันยังไม่พอสำหรับฉัน" ฉันตอบไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่นก่อนที่จะกระดกแก้ว
"พอแล้วเว้ยยัยบ๊อง" เจย์เดนก็ยังพยายามห้ามฉันไม่ให้ดื่มเหล้ามากกว่าเดิม
"ทำไมล่ะเจย์เดน ฉันยังดื่มไม่พอเลยนะ" ฉันพูดพลางกระดกแก้วเหล้าต่อแต่เจย์เดนกลับยกแก้วฉันออกซะก่อน
"ตกลงว่าแกมีเรื่องกลุ้มใจอะไรว่ะ บอกมาดิ"
"ฉันตกงานว่ะ" ฉันตอบอย่างไม่สบอารมณ์
"อะไรนะ!" เจย์เดนเลิกคิ้วก่อนที่จะถามฉันอีกครั้งว่า
"นี่รอบที่เท่าไหร่เนี่ยที่เธอตกงาน"
"ฉันจะไปรู้เหรอ" ฉันตอบอย่างไม่สบอารมณ์
"แกเป็นเพื่อนฉันนะเว้ย มีอะไรก็บอกกันตรงๆดิ ไม่ใช่มานั่งทำหน้าเซ็งเป็ดแบบนี้" หมอนี่ทำตัวจู้จี้ชะมัด เป็นพ่อฉันรึไงนะ บ่นอยู่นั่นแหละ!-*-
"ไอ้ผู้จัดการหน้าม่อคนนั้นน่ะสิมันกดขี่ฉัน บังคับให้ฉันทำงานปัญญาอ่อนนั่น แถมหมอนั่นน่ะนะชอบแต๊ะอั๋งฉันบ่อยมาก ฉันทำยังไงรู้มั้ย? ฉันก็เลยต่อยไอ้หน้าผู้จัดหงายเก๋งเลย บ้าดีเดือดใช่มั้ยล่ะ"
"ยัยบ้าเอ๊ย ฉันว่าแกมาทำงานที่ผับของฉันดีกว่านะ"
"เหอะ ไม่เอาล่ะ เดี๋ยวฉันทำผับแกเจ๊งพอดี แกก็รู้นี่ว่าฉันไม่ชอบทำงานกลางคืนแค่ไหน" ฉันพูดพลางหัวเราะร่วนก่อนที่จะกระดกแก้วเหล้าอย่างรวดเร็ว
ทุกคนยังสงสัยกันใช่มั้ยว่าฉันคือใคร ไม่ต้องสงสัยหรอก ฉันก็เป็นแค่ยัยเด็กสาวธรรมดาๆใส่แว่นหนาๆหัวฟูๆเท่านั้นเอง
ฉันชื่อโมโลนี่ วิลสัน หรือ มอลลี่ อายุ18ปี รู้แค่นั้นก็พอ ส่วนผู้ชายที่นั่งคุยกับฉันอยู่ เค้าชื่อ เจย์เดน ซีลี่ เป็นเพื่อนสนิทฉันเอง หมอนี่เป็นเจ้าของผับที่นี่แหละ เจ๋งใช่มั้ยล่ะ ซึ่งต่างจากฉันที่ไม่มีอะไรเลย ตกงาน พ่อแม่แยกทางกัน เพื่อนก็ค่อยไม่มี จะมีก็แต่เจย์เดนนี่
แหละที่สนิทที่สุด
"เฮ้ยๆ พอแล้วมอลลี่" เจย์เดนกำลังห้ามฉันไม่ให้ดื่มหนัก เหอะ ไอ้เพื่อนบ้าแกห้ามฉันไม่ได้หรอก :p
ทันใดนั้นก็มีใครคนนึงกำลังมานั่งร่วมแจมกับฉันและเจย์เดนด้วย
"ไงพวก"
"ไง วิคเตอร์" เจย์เดนพูดกับวิคเตอร์
วิคเตอร์ คีย์แนน คือหนึ่งในกลุ่มเพื่อนของฉันเอง ฉันกับเค้าค่อนข้างสนิทกัน แต่ก็ไม่สนิทเท่าเจย์เดน เค้าเป็นคนเฟรนด์ลี่ ยิ้มง่าย อัธยาศัยดี แน่นอนว่าหมอนี่ต้องมีผู้หญิงเข้ามาติดต่อพัวพันเยอะ คาสโนว่าตัวพ่อเลยแหละ
"ไง มอลลี่"
"ไง วิคเตอร์ วันนี้นึกยังไงถึงได้มาหา"
"ก็วันนี้ฉันว่าง" วิคเตอร์พูดพลางยักคิ้วใส่
"อย่างมึงเนี่ยนะว่าง-*-" เจย์เดนจ้องตาอย่างไม่เชื่อ
"มีปัญหาอะไรครับไอ้เจย์^^"
"นัดสาวที่ไหนไว้ล่ะมึง" เจย์เดนพูดเหมือนรู้ทัน
"จำเป็นต้องบอกมั้ยครับไอ้เจย์"
ฉันฟังพวกเค้าสนทนากันอย่างเบื่อหน่าย เอาอีกล่ะ พอพวกนี้เจอหน้ากันทีไรเป็นต้องเรื่องยาวทุกที เหมือนคู่เกย์ไม่มีผิด
ฉันคิดได้ดังนั้นจึงออกไปสูดอากาศข้างนอก ข้างในผับอึดอัดชะมัดยาด แต่ฉันก็ชอบนะแสงไฟหลากสีกับผู้คนมากมาย
ฉันนั่งแหงนมองดาวล้านดวงเต็มฟ้า สวยจังแฮะ ในขณะที่ฉันกำลังเพลิดเพลินกับการดูดาวอยู่ โทรศัพท์เส็งเคร็งของฉันดังขึ้นมา
"ฮัลโหล"
(แกอยู่ไหน!) แม่บังเกิดเกล้าฉันเอง
"อยู่ในผับ แม่มีอะไรรึเปล่า"
(แกนี่นะ!!!! ไม่เอาถ่านเหมือนพ่อแกไม่มีผิด ฉันไม่น่าปล่อยให้แกเกิดมาเลย!)
"แล้วจะรีบกลับนะแม่" ฉันพูดตัดบทก่อนที่วางสาย
ฉันบอกไปรึยังว่าพ่อกับแม่ฉันแยกทางกัน ฉันอยู่ในครอบครัวที่แตกแยก พ่อหนีแม่ไปมีเมียใหม่ตั้งแต่ฉันอายุห้าขวบ ทิ้งให้ฉันอยู่กับแม่ แม่ที่ชอบโมโหร้าย ใจดำ ชอบพูดจาทำร้ายจิตใจลูก ไม่เคยเลยซักครั้งที่ฉันจะได้ความรักจากเค้า ฉันไม่โกรธหรอกที่แม่เป็นแบบนี้
ฉันเดินกลับบ้านเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงบ้าน
ฮ้า~บ้านแสนรักอันแสนอบอุ่น!!!!
ฉันเปิดประตูบ้านก่อนที่จะเดินสาวเท้าเข้าไปในห้องนอนตัวเองอย่างเหนื่อยล้า
ภายในห้องนอนฉันตกแต่งไปด้วยรูปถ่ายซึ่งแปะไว้ขึ้นหรา มีเตียงสีขาว กับโต๊ะทำงานที่มี โน้ตบุ๊คสีขาวกับกล้องถ่ายรูปตั้งอยู่
ฉันทิ้งตัวลงนอนกับเตียงอย่างอ่อนล้า
ชีวิตที่แสนน่าเบื่อผ่านไปอีกวันนึง

Talk: เย้ๆ สวัสดีค่า โปรเจ็ค5sosร่วมกับนักเขียนอีกสามคน นี่เป็นครั้งแรกนะเนี่ยที่ได้แต่งฟิคแอชตัน กรี๊ดสามตลบคร่า>< ยังไงก็ฝากติดตามเรื่องนี้ด้วยน้ารีดเดอร์ทั้งหลาย จุ๊ฟๆ:))xx