"Gitmek zorunda mısın?" Diye sordu bana yeniden. Elimden gelen bir şey yoktu.
Zorundaydım onun için, onun mutluluğu için gitmek zorundaydım. Gitmezsem, halâ esirinde olduğu geçmişini, kabuk tutmamış yarasına bir de ben eklenecektim. Eğer gitmezsem...
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
🔒 4 Ağustos 2001
"Baba!" Diye seslendi Nilay balkondaki sedirde oturmuş portakal yerken. Bir yandan da evlerinin bahçesine giren arabaya bakıyordu.
"BABA!" Diye seslendi yine.
Sancar mutfakta kendisine kahve yaparken kızının sesi ilişmişti kulaklarına. 'Baba' diye şakıyordu. Yüzündeki tebessümle, "efendim kızım?" Diye yanıtladı onu. Ama Nilay hâlâ bağırarak onu çağırıyordu.
"Kızım ne oldu söylesene?"
"Araba geldi." Dediğinde Sancar elindeki kahve kupasını tezgaha bıraktı ve telaşlı adımlarla Kızının yanına, balkona çıkarak gelen arabaya baktı. Kaşları çatılırken, gelen arabanın Behçet'in olduğunu anladı. Behçet'in neden buraya geldiğini sorguluyordu.
"Annem mi geldi baba?" Diye sordu Nilay dudaklarının kenarından yediği portakalın suyu akarken.
"Yok babam. Annen değil." Dedi ve merdivenleri inmeye başladı. Nilay küçük adımlarla babasının peşinden giderken, annesinin ne zaman geleceğini düşünüyordu. Annesi abisinin yaz okuluna gitmişti.
Nilay babasının peşinden giderken, Sancar arabadan inen Behçet'e bakıyordu. İçine endişe düşmüştü. Neden buraya gelmişlerdi ki?
"Hayırdır Behçet? Bir şey mi oldu?" Diye sordu endişeyle Sancar.
Behçet sıkıntılı bir nefes vererek Sancar'ın yanına gitti ve tokalaştılar.
"Hayır diyelim hayır olsun." Dediğinde. Sancar bir şeylerin ters gittiğini anlamıştı. Yüzündeki sorgulu ifadeyle bakıyordu karşısındaki adama.
Behçet oyalanmadan konuya girdi. "Karahan şüpheleniyor." Dediğinde Sancar'ın yüreğine düşen ateş harlandı. Karahan'ın hiçbir şeyden şüphelenmemesi lazımdı. Öğrenmemesi lazımdı.
