"Gitmek zorunda mısın?" Diye sordu bana yeniden. Elimden gelen bir şey yoktu.
Zorundaydım onun için, onun mutluluğu için gitmek zorundaydım. Gitmezsem, halâ esirinde olduğu geçmişini, kabuk tutmamış yarasına bir de ben eklenecektim. Eğer gitmezsem...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🔒
Semih Sarıca
"Tebrikler, baba oluyorsunuz."
Kulaklarım duyduğum şeyi kavrayamıyordu... Gerçek mi değil mi anlayamıyordum. Doktorun dudakları arasından çıkan üç kelime nasıl kalbimin ritmini değiştirebilirdi? Nasıl nefes kesebilirdi?
Dilan'ım... Karnında bebeğimizi mi taşıyordu? Baba olmak nedir bilmeyen bana bir evlat mı verecekti? Neydi bu yürek çırpıntısı? Kalbim neyin derdindeydi de göğüs kafesimi delercesine atıyordu?
"Semih?" Omzunun dürtülmesiyle girdiğim şokun etkisinden çıkarken, şaşkın bakışlarım Bolkan'ı buldu. Gözlerindeki ifade neydi pek anlayamıyordum ama şaşkın olduğu yüzünden okunuyordu.
"Ay Semih!" Nilay'ın sesiyle ağır bakışlarım onu buldu. Ağzı kulaklarında, ellerini ise birbirine kilitlemiş heyecan içinde bana bakıyordu. "Bakma öyle şaşkın şaşkın! Girsene odaya Dilan seni bekliyor." Dediğinde, Dilan'ın hâlâ içerde olduğu gerçeğini anımsadım.
"Hadi hadi daha fazla bekletme!" Dedi Bolkan'da. Kafamı ağır ağır salladım ve karşında durduğumuz kapının kolunu tuttum. Derin bir iç çektim. Şimdi ben içeriye girecektim ama ne diyecektim ki? Ne söylenirdi bu durumda? Hâlâ gerçekliğini kavrayamadığım bir girdapın içinde kaybolmuştum. Ama Dilan içeride beni bekliyordu. Onun yanında olmam lazımdı. O beni beklerdi.
Kendime daha fazla yüklenmeden kapıyı araladım ve içeriye girdim. Gözlerim direkt hastane yatağında uzanan Dilan'ı buldu. İki elini karnına yerleştirmiş, dolu gözleriyle karnına bakıyordu. Benim geldiğimi anladığında ise, her zaman kaybolduğum o yeşil gözlerini gözlerimle buluşturdu. Gözleri daha da dolarken, yataktan doğrulmak için hareket edecekti ki, anında yanına vardım ve ellerimi, karnında duran ellerinin üzerine yerleştirdim. Gülümseyerek ağlamaya başlarken, Sıcak parmakları sıkıca ellerimi kavradı. "S-Semih..." dedi çatallı çıkan sesiyle.
