IT WASN'T ME AFTER ALL [ CALIEXES WARRIORS #1 ]

Chapter 12

"Hello, kumusta ka?" I greeted Ryden when I accept his video call. Its ten in the evening, natatapos pa lang kaming kumain, noong pumanhik ako sa kwarto nakita ko siyang tumatawag.

Simula noong umalis sila para sa tour nila sa isang sikat na University sa Manila ay palagi siyang tumatawag, walang kupas tuwing gabi. Nasanay na rin ako.

"Well, ayos lang ako, I'm doing good. Pumunta kami kanina sa laboratory nila, maganda rito."

Napangiti ako dahil sa sagot niya.

Lumapit ako sa study para simulan na gawin ang projects ko. Kauusap ko siya sa laptop ko iyong phone ko ang pang-search ko. At ginagawa ko sa pag-reply sa mga message s akin.

"Mahirap ba? Can you rate it from one to ten?"

Napahikab siya at napasandal sa likod ng nauupuan niyang silya. "Tiring pero wort it, it's not hard if you're passionate on what you are doing you can do it. It's easy for me because this is what I love."

Umayos ako sa pagkakaupo noong humikab siya ulit. Kanina pa siya humihikab mukhang inaatok.

"Inaantok ka na, mukhang pagod ka bakit hindi ka pa natutulog? You're doing what you love but don't forget you have yourself," paalala ko.

"Do what makes you happy but, don't forget that you are the one who can feel when its to heavy. Try to rest and fight again." I remind him.

Umayos siya ng upo, kinusot ang mata niya sandali bago ngumiti ng napakatamis sa akin. Napahigpit ang hawak ko sa ballpen ko dahil sa ngiti niyang nakakapanghina. Tila mayroon iyong kuryente na dala na palibot sa buong sistema ko.

I compost myself together, ayaw ko na ipahalata sa kanya. "Hindi ka magaling na magpangap... Halatang pagod ka na sa ginawa mo buong araw. Take a rest, Ryden," I gently said in worried tone.

I cut some collored paper into square. I will use it as my mini notes. Nang tumingin ako sa kaniya umiinom na siya ng kape mula sa baso. Siguro para hindi siya dalawin ng antok niya.

"Pinipigilan mo talaga pagtulog mo, sleep na Ryden. Bukas mo na lang ako kausapin, I have time after my class."

Tumitig ang namumungay niyang mata sa akin. Akala ko aalisin niya kaagad ang tingin niya pero nagkamali ako, hindi siya nag-iwas ng tingin.

"Ayoko... Hindi pa ako inaantok, humihikab lang. I'm still watching you, I'm not sleepy yet," pangatwiran niya kahit halata naman sa mukha niyang antok na talaga siya.

"Let me tell you a story is that fine? Pagkatapos matulog ka na."

Tumango siya at ngumiti sa akin. Gumalaw ang background niya bago ko nakita ulit ang inuupuan niya kanina.

Inumpisan ko ang kwento ko habang pinagpapatuloy ang paggawa sa project ko na kailangan na ipasa.

"Oh, I remember my cousin Alona parehas kaming dalawa. Naalala ko kasi noon na galit ka sa tuwing naririnig ang Alona." Tumingin ako sa kaniya, pinaningkitan ko siya ng mata.

Ngumuso siya dahil sa ginawa ko.

"Hindi ko alam ang nangyari Tito and Tita file a legal separation subrang na apektohan si Alona. Nasa edad ko siya noon, she dicide to fix their family, pumunta siya sa America. Alam mo yung worse walang paalam, nalaman ko na lang umalis na siya." Nang bumaling ako sa kaniya his adams apple moving aggressively, sadness pain and anger was all over his face.

Pero kahit pa roon parang hindi siya kumportable sa pinag-uusapan naming dalawa. Nararamdaman niya rin ata yung sakit kagaya ko. Ganoon na ba ako ka galing mag kwento para madala siya agad.