ძვირფასო ლუი,
ის მოგონება გამახსენდა, როდესაც იასამნების ხის ქვეშ ვისხედით. შენ წიგნს კითხულობდი, მე კი გხატავდი.
იმ დღეს შემიყვარდი.
შენი სიცილი ახლაც ჩამესმის, რომელიც უკვე თვებია აღარ გამიგონია.
შენი თვალები ახლა აღარ
ბრწყინავენ ისე, როგორც ადრე.
უარმყავი ლუ, უამრავჯერ მკარი ხელი.
მთხოვე აღარ მეარსება.
ახლა სწორედ იმ იასამნების ხის ქვეშ ვზივარ, რომლის ქვეშაც უამრავი მზიანი დღე გაგვიტარებია.
ხე გამხმარა... ყინვისთვის ვერ გაუძლია და გამსკდარა.
რახან კითხულობ ახლა ამ წერილს, ანუ აღარ ვვარსებობ.
იასამნები მომიტანე.
შენი უფლისწული.
პს. ოდესმე ჩემს პლანეტაზე შევხვდებით.
YOU ARE READING
fallen boy (conpleted)
Fanfictionყოველთვის არაა საჭირო ლამაზი ისტორია "ცხოვრობდნენ დიდხანს და ბედნიერად." სიტყვებით დასრულდეს. ხანდახან ის, რაც ცუდ დასასრულად მიგვაჩნია, ყველაზე ბედნიერი დასასრულია.
